چشم اندازهای کوهستانی منطقه "فریدن" متنوع و محسور کننده است. گاهی با عظمت و بلندیش زیباست و گاهی با شکل و نمای چشم نوازش.

طبق برنامه ریزی های قبلی تاریخ ۴ آبان ۱۴۰۳ از شهرکرد ، ساعت ۴ صبح به طرف شهرستان "فریدون شهر" حرکت کردیم. این شهرستان در فاصله ۱۸۰ کیلومتری غرب اصفهان با طول جغرافیایی ۸/۵۰ درجه وعرض جغرافیایی ۳۲/۵۵ درجه واقع و با قرار گرفتن در ارتفاع تقریبی ۲۵۷۰ متر از سطح دریا یکی از بلندترین شهرهای کشور به شمار می آید.

در طول مسیر با گذشتن از شهر ها و آبادی های مختلف همچون : نافچ ، بن ، لارک ، شیخ شبان ، آزادگان ، کمیتک ، سینگرد ، اسکندری به سه راهی آزادراه داران-چادگان رسیدیم و به سمت چپ یعنی داران ادامه دادیم بعد از گذشتن از نهرخلج و اوزن بلاغ تابلوی راهنمایی رانندگی سمت چپ را برای رسیدن به فریدون شهر نشان می‌داد از برف انبار ، سنگباران ، بیجگرد ، بادجان ، وارد روستای "وحدت آباد" شدیم. از داخل روستا به سمت جنوب غرب ادامه دادیم و در جاده خاکی حدود ۱۵ دقیقه پیش رفتیم و در محل مناسبی کنار باغات منطقه ماشین را پارک کردیم. هدف برنامه پیمایش بخشی از خط الراس کوهستان "تتره" بود.

"تتره" کوهستانی در جنوب شهر فریدونشهر واقع شده است که مرتفع ترین نقطه ی این کوهستان به ارتفاع تقریبی ۳۵۲۰ متر می باشد.

ساعت ۶:۳۰ کوهپیمایی را آغاز کردیم و در جهت شمال غربی پیش رفتیم از میان باغات گذشتیم. بعد از حدود یک ساعت پیمایش به چشمه ای ابتدای یال صعود رسیدیم و صبحانه را همان جا صرف کردیم. یال مناسبی در سمت جنوب غرب وجود داشت و از همان بالاروی انجام دادیم. بعد از حدود دو ساعت صعود و عبور از برف پودری که شب گذشته باریده بود به ابتدای خط الراس رسیدیم. در سمت راست و غرب خط الراس قله ای به نام "سه گاپا" وجود داشت که با در نظر گرفتن زمان محدود و سرعت تیم از آن صرف نظر کردیم. به سمت جنوب شرق خط الراس ادامه دادیم و بعد از عبور از چند نقطه دست به سنگ به سمت قله بعدی پیش رفتیم. ساعت ۱۱:۵۰ به چکاد "تتر" به ارتفاع تقریبی ۳۵۲۰ متر گام نهادیم. تَتَرَ در زبان گرجی به معنی "دنباله دار" هست. بعد از استراحت و خوردن تنقلات کوهنوردی را از سر گرفتیم. ادامه خط الراس نیز صخره ای بود و در بعضی نقاط باید با دقت از آن ها عبور کرد. یک تیم دو نفره جلوتر از ما در منطقه حضور داشتند که از راه دور با راهنمایی آن ها بهترین مسیر برای عبور و ادامه دادن خط الراس را انتخاب کردیم. ساعت ۱۲:۴۵ به قله "مگری تتربی" به ارتفاع تقریبی ۳۴۸۰ متر صعود کردیم. مگری تتربی در زبان گرجی به معنی "صخره سفت سفید" هست. در ادامه با توجه به کمبود زمان از صعود به قله "تسیوس تسری" صرف نظر کردیم. در جنوب غرب شهر فریدون‌شهر و بر روی خط الراس کوه تتره قله کوچک و زیبایی به نام تسیوس تسری شبیه به یک کله قند قرارگرفته و باوجود ارتفاع کمتر (۳۲۰۰ متر) نسبت به قله های اطرافش نمای بسیار زیبا و چشم نوازی از دوردست دارد. پس از کم کردن ارتفاع در محل مناسبی ناهار را میل کردیم. بعد از استراحت و وعده غذایی که خوردیم مسیر را در جهت کلی شرقی به سمت دره ای پیش گرفتیم. در ارتفاع تقریبی ۳۰۰۰ متری بالای دره دو چشمه آب هنوز جاری بودند و می‌توان از آن ها استفاده کرد. با کم کردن سریع ارتفاع و بدون چالش خاصی در نهایت ساعت ۱۶:۲۵ به پای ماشین رسیدیم.

مجموع پیمایش حدود ۱۲ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۵۴۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه : حدود ۳۵۲۴ متر

وضعیت آب و هوا :

جمعه آفتابی - وزش باد حدود ۵ تا ۱۵ کیلومتر

کمینه دما حدود منفی ۳ درجه - بیشینه دما حدود مثبت ۱۸ درجه

رشته کوه زردکوه مجموعه کوهستانی بلند و سر به فلک کشیده از رشته کوه زاگرس مرکزی در حد فاصل دو رودخانه بزرگ کوهرنگ و بازفت در استان چهار محال بختیاری قرار گرفته است. جهت این رشته کوه از شمال غربی به سمت جنوب شرقی کشیده شده است.

این رشته‌کوه زیبا دارای قله‌ های معروفی از جمله کلونچین ، هفت تنان ، دوزرده ، شاه شهیدان ، چگاله ، کزلی ، قنبرکش و... است. "کلونچین" با ارتفاع تقریبی ۴۲۲۱ متر بلندترین قله زردکوه است.

اکثر کوهنوردانی که زردکوه را به عنوان مقصد کوهنوردی خود انتخاب می‌کنند، می‌خواهند به کلونچین صعود کنند. برای صعود به این قله سه مسیر وجود دارد:

مسیر اول: شروع مسیر از سد اول تونل کوهرنگ است که بر روی یال شمالی تا پناهگاه "چال میشان" ادامه دارد. در قسمت هایی از این مسیر کمی دست به سنگ باید صعود کرد. و از قبل برای یک مسیر سخت و طولانی آماده باشید. در کنار پناهگاه چال ‌میشان آب آشامیدنی وجود ندارد. باید قبل از رسیدن به پناهگاه از چشمه های مسیر بطری ها را پر آب کرد.

مسیر دوم:

شروع مسیر از سد دوم تونل کوهرنگ است و از دره‌ی شرقی باید مسیر را تا دره‌ی "کول خدنگ" ادامه دهید. این مسیر اغلب پوشیده از برف است. فصل تابستان سریع ترین و آسان ترین راه برای رسیدن به قله کلونچین و شاه شهیدان همین مسیر است.

مسیر سوم: بر روی یال شرقی باید تا پناهگاه "خرسان" بالا بروید. این مسیر برای صعود زمستانه مناسب‌ترین مسیر است.در تابستان به علت عدم وجود آب در طول مسیر ، این گزینه پیشنهاد نمی شود.

بر آن شدیم که بار دیگر راهی کوهستان زیبای زردکوه شویم. با هماهنگی های از قبل انجام شده روز پنج شنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۳ از شهرکرد به سمت شهرستان چلگرد با یک دستگاه تاکسی سواری حرکت کردیم. پس از عبور از شهرها و روستاهای زیادی همچون سورشجان ، پردنجان ، فارسان ، فیل اباد ، باباحیدر ، دهنو و از چلگرد به سمت جاده شیخ علی خان ادامه مسیر دادیم و در میان مسیر از جاده فرعی سمت چپ به سمت سد اول تونل کوهرنگ پیش رفتیم. در کنار ساختمان تأسیسات سد از ماشین پیاده شدیم. پس از پوشیدن کفش ها و آماده شدن ساعت ۷ کوهپیمایی را در جهت جنوب غربی آغاز کردیم. پس از عبور‌ از پل فلزی سد اول وارد جاده خاکی شدیم و پس از سی دقیقه وارد دره "لاسوز" شدیم و در وسط دره پیش رو یک چشمه کم آب وجود داشت که آب آن هنوز قابل استفاده بود. در کنار چشمه توقفی برای صبحانه داشتیم. دره را به سمت گردنه بالا رفتیم و از طریق پاکوب مسیر را به سمت جان‌پناه چال میشان ادامه دادیم. پس از دو ساعت پیمایش جان پناه را مشاهده کردیم. پس از جان پناه همچنان در جهت جنوب غربی بالاروی انجام می‌دادیم و بعد از رسیدن به قسمت گود چال میشان به طرف یال پرشیب و سنگی سمت راست حرکت کردیم. در ادامه مسیر باید دقت زیادی به خرج داد چون در بعضی نقاط نیازی به دست به سنگ نیست و با کمی تغییر مسیر می‌توان از اتلاف وقت و انرژی جلوگیری کرد و مسیر مناسب تری پیدا کرد. ساعت ۱۳:۲۰ به قله "چال میشان" به ارتفاع تقریبی ۳۹۰۲ متر صعود کردیم. ناهار را بر روی قله صرف کردیم. پس از استراحتی که داشتیم ادامه خط الراس را پیش گرفتیم ساعت ۱۵ به چکاد "دوزرده" به ارتفاع تقریبی ۴۰۲۱ متر گام نهادیم. از این منظره می توان قسمت هایی از خط الراس شمال غربی زردکوه را نیز مشاهده کرد که قله "هفت تنان" همچون نگینی در دور دست نیز خودنمایی می کرد.

پس از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت پایین سرازیر شدیم. در کنار برف چال پایین دست قله آب زیادی جاری بود و ما ترجیح دادیم که در همین محل شب مانی اول را سپری کنیم. ساعت ۱۶:۴۰ کمپ خود را در ارتفاع ۳۷۶۰ متر برپا کردیم. به جز دو نفر از عشایر منطقه و گله بزش هیچ کوهنورد دیگری را ندیدیم و شب آرامی را سپری کردیم.

روز جمعه صبح پس از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۵:۳۵ حرکت را آغاز کردیم پس از تراورس که داشتیم از سمت یال جنوبی قله شاه شهیدان را صعود کردیم که نسبت به دیگر مسیرها ، این مسیر مناسب تری برای صعود بود. کوله پشتی های خود را روی گردنه گذاشتیم و سبک بار به سمت قله حرکت را ادامه دادیم. ساعت ۶:۵۰ به قله "شاه شهیدان" به ارتفاع تقریبی ۴۰۸۸ متر صعود کردیم. پس از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت گردنه بازگشتیم.مسیر خط الراس را بیشتر به صورت تراورس پیش می‌رفتیم. بعد از رسیدن به پاکوب مشخصی که تا قله کلونچین ادامه داشت سرعتمان کمی بیشتر شد. یک تیم حدود ۲۰ نفره نیز در کاسه کلونچین در حال صعود بود. و احتمالا با توجه به طرح سیمرغ بودن این قله ، کوهنوردان دیگری آن روز صعود کرده اند. روی گردنه کوله های خود را زمین گذاشتیم و سبک بار ساعت ۸:۳۰ به قله "کلونچین" به ارتفاع تقریبی ۴۲۲۱ متر نیز صعود کردیم. بعد از استراحتی که روی قله داشتیم به سمت گردنه بازگشتیم کوله پشتی ها را برداشته و به سمت دره جنوب شرقی پایین رفتیم. آب حاصل از برف چال ها رودخانه ای ایجاد کرده بود و ما نیز در جهت رودخانه حرکت می کردیم. در مسیر نیز یک عشایر و گله اش را مشاهده کردیم و بعد از احوال پرسی و گرفتن اطلاعات ادامه مسیر را از سر گرفتیم. پایین تر نیز "وارگه" اش را مشاهده کردیم بعد از آن چادر عشایر دیگری وجود نداشت.. وارد تنگ "گینه شه" شدیم و در قسمت هایی از مسیر با توجه به نازک بودن برف چال ها مجبور به بالاروی می‌شدیم تا قسمت های خطرناک را رد کنیم قسمت هایی از مسیر با احتیاط و با در نظر گرفتن ضخامت آن روی برف راه می رفتیم. به دفعات فراز و فرود های زیادی انجام دادیم تا در نهایت ساعت حدود ۱۳:۳۰ به انتهای تنگ رسیدیم و نهار مختصری صرف کردیم. در تمام طول مسیر دسترسی به آب وجود داشت و در تامین آب مشکلی نداشتیم. بعد از استراحت کوتاهی که داشتیم به طرف جاده خاکی پیش رفتیم و در امتداد آن راهمان را به سمت جاده شهریاری ادامه دادیم تا شاید ماشین عبوری مثل نیسان سوارمان کند. ولی زهی خیال باطل !!! تمام مسیر جاده خاکی را پیاده طی کردیم و بعد از حدود ۲ ساعت پیمایش به جاده شهریاری رسیدیم و در انتظار تاکسی که از قبل هماهنگ کرده بودیم، ماندیم و برنامه ما ساعت ۱۵:۴۵ به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۳۱ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۰۸ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۴۲۲۱ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۲۵۵۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۲۴۹۱ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۰ - بیشینه دما مثبت ۳۲ درجه

وزش باد حدود ۵ الی ۲۵ کیلومتر

رشته کوه دنا یکی از بلندترین و بزرگ‌ترین چین‌خوردگی های رشته‌کوه بزرگ زاگرس محسوب می‌شود و دارای خط الراسی به طول تقریبی ۹۰ کیلومتر است. نام این کوه برگرفته از شهری باستانی دهنار (ده انار) در دامنه غربی جنوبی کوه می‌باشد که آثار ویرانه‌های آن در نزدیکی روستاهای خونگاه و دشت رز شهرستان دنا مشهود است. نام این کوه ابتدا کوه ده نار بوده و سپس به دینار و سپس به دنا تغییر یافته‌ است.

این رشته کوه از شمال غرب (روستای میمند) آغاز و به سمت جنوب شرق (منطقه کاکان) امتداد یافته‌است که حدود ۹۰ کیلومتر طول و ۱۵ کیلومتر پهنای متوسط است. بلندترین قلهٔ رشته‌کوه دنا، قله قاش مستان (بیژن ۳) به ارتفاع ۴۴۵۹ است. بارش سالانه در این کوه از ۶۰۰ تا ۱۸۰۰ میلی‌متر متغیراست و رودهای زیادی از آن سرچشمه می‌گیرند که در میانشان می‌توان از بشار، خرسان، ریگان، ماربر، مهریان، کوه گل، دیاشم، سریز، تیزاب و دژکرد نام برد.

رشته كوه دنا را می توان به سه رشته تقسيم كرد:

رشته مركزي: از گردنه بیژن شروع شده و به سمت شمال غرب و از قله برد آتش تا قله تل گردل امتداد دارد.

رشته شمال غربي: از گردنه میمند شروع شده و به سمت جنوب شرق و از قله کل شور تا قله کل گردل امتداد دارد.

بلندترين قله رشته شمال غربی چكاد کل قدویس با بلندای تقریبی ۴۳۳۰ متر است.

رشته جنوب شرقي: از گردنه بيژن شروع شده و به سمت جنوب شرق و از قله برف کرمو تا قله کل گایونه در امتداد است.

طبق هماهنگی های به عمل آمده روز پنج شنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۳ با یک دستگاه تاکسی سواری ساعت ۳ صبح از شهرکرد به سمت روستای "ماندگان" حرکت کردیم. ماندگان روستایی از توابع بخش پادنا، شهرستان سمیرم در استان اصفهان است. پس از طی مسافت ۲۱۰ کیلومتر به محل قراری که با سه همنورد دیگر از اصفهان داشتیم رسیدیم. بعد از پوشیدن کفش های کوهنوردی و آماده شدن همنوردان ساعت ۶:۲۵ کوهپیمایی را به سمت جنوب غرب از داخل جاده خاکی که از میان باغات روستای ماندگان عبور می‌کرد، پیش گرفتیم. در روستا نیز می‌توان نیسان کرایه کرد و این مسافت حدود ۷ کیلومتری جاده خاکی را با ماشین طی کرد.(نرخ کرایه در سال ۱۴۰۳ ششصد هزار تومان)

ساعت ۸ به آخر باغات منطقه رسیدیم و در محل مناسبی صبحانه را صرف کردیم.سپس در مسیر پاکوب مشخصی بر خلاف جریان رودخانه ادامه دادیم تا به ابتدای تنگ "او اِسپید" رسیدیم. ابتدای تنگ کفش ها را با صندل تعویض کردیم. در مسیر پیش رو چندین بار عرض رودخانه را طی کردیم در قسمت هایی از مسیر از کنار چند آبشار کوچک رد شدیم که نیاز به دقت و حمایت یکدیگر داشت. پس از دو ساعت پیمایش در دو راهی برخوردیم که مسیر سمت چپ به سمت آبشار او اسپید و چشمه آن می‌رفت و دره سمت راست که به سمت غرب ادامه داشت به دره "لای نخود" می‌رسید. ساعت ۱۲ نهار را در همین محل دوراهی میل کردیم. مسیر انتخابی ما به سمت غرب بود و از روی یال سنگی آن ادامه دادیم. شیب تند و گرمای ظهر تابستان سرعت ما را کاسته بود. پس از طی کردن مسافت حدود ۱۵ کیلومتر در ارتفاع تقریبی ۳۷۸۰ متر به برفچال طولانی برخوردیم که آب زیادی از آن جاری بود. با توجه به خستگی مسیر و کم خوابی شب گذشته و انرژی زیادی که روز اول صرف کرده بودیم ساعت ۱۷:۵۰ تصمیم به ماندن و شب مانی کردیم. محل مناسبی پیدا کرده و دو تخته چادر برپا کردیم. پس از خوردن شام و چند لیوان چایی بلافاصله مقدمات خواب را فراهم کردیم.

روز جمعه پس از بیدار شدن و خوردن صبحانه و جمع آوری چادرها و وسایل ساعت ۵:۳۰ کوهپیمایی را به سمت شمال غرب و گردنه لای نخود پیش گرفتیم. پس از سی دقیقه به چشمه ای در ارتفاع ۳۹۵۰ متر برخوردیم که آب گوارایی داشت و ظروف خود را پر کردیم. ‌در اطراف چشمه محل های مناسبی برای کمپ و استراحت وجود داشت. به سمت گردنه ادامه دادیم و ساعت ۶:۱۵ به گردنه "لای نخود" به ارتفاع تقریبی ۴۰۱۰ متر رسیدیم. کوله پشتی های اصلی خود را زمین گذاشته و با کوله حمله مسیر خط الراس را به سمت جنوب شرق پیش گرفتیم. مسیر خط الراس تیغه ای و در بعضی نقاط نیاز به دست به سنگ داشت. پس از عبور از تیغه ها مسیر را کمی پایین تر از یال اصلی ادامه دادیم که سنگچین های مسیر نیز کمک کننده بودند. در نهایت ساعت ۷:۵۵ به قله "چال وَهْلی" به ارتفاع تقریبی ۴۱۷۶ متر رسیدیم و نمای زیبایی از رشته کوه دنا را نظاره گر بودیم. پس از خوردن تنقلات و گرفتن چند عکس یادگاری از همان مسیر به سمت گردنه بازگشتیم. پس از استراحت کوتاهی کوله پشتی های اصلی خود را به دوش انداخته و به سمت شمال غرب ادامه دادیم. یال پرشیبی و شنی را بالا رفتیم و سپس به مسیر تیغه ای قله "کَل بُلبُل" برخوردیم. مسیر پیش رو را می‌توان از سمت چپ تراورس کرد و هم از روی تیغه ها و با کمی دست به سنگ صعود کرد. ساعت ۱۰:۵۵ به چکاد "کل بلبل" به ارتفاع تقریبی ۴۲۸۱ متر رسیده و منتظر دیگر دوستان که مسیر تراورس را انتخاب کرده بودند ماندم. پس از وقفه طولانی که داشتیم. در ادامه خط الراس قله "کل شِیدا" با فاصله زمانی حدود ۱۵ دقیقه قابل صعود بود. ارتفاع تقریبی این قله نیز ۴۳۰۰ متر روی ارتفاع سنج گوشی تعیین شد. لازم به ذکر است که در تمام خط الراس دسترسی به آنتن وجود داشت.بعد از قله کل بلبل ادامه خط الراس چالش خاصی نداشت و بعد از قله کل شیدا نیز ، ساعت ۱۲:۱۵ به چکاد "کل قُدوِیس" با ارتفاع تقریبی ۴۳۳۰ متر گام نهادیم. پس از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت پایین رفتیم و حدود ۶۰ متر پایین تر از قله وعده نهار را میل کردیم. بعد از استراحتی که داشتیم به سمت شرق و از پاکوب مشخصی به سمت گردنه "اَتابَکی" فرود را آغاز کردیم. پس از حدود دو ساعت پیمایش یال طولانی به اتمام رسید. سپس به سمت جنوب شرق و تنگ "رودقُر" ادامه دادیم. ساعت ۱۵:۵۰ به چشمه گوارایی رسیدیم که جان تازه ای به ما داد. در کنار چشمه نیز چایی و عصرانه مختصری میل کردیم. پس از حدود دو ساعت و پیمودن مسیر طولانی تنگ رودقر به رودخانه رسیدیم. و بعد از عبور از عرض رودخانه به سمت راست دامنه کوه رفتیم و در پاکوب مسیر را ادامه دادیم. ساعت ۱۸:۴۵ به همان محل صبحانه روز اول رسیدیم. و با توجه به خستگی همنوردان و خطرات رانندگی در شب ، جانب احتیاط را رعایت کرده و در همان محل شب مانی کردیم.

روز شنبه ۱۳ مرداد پس از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ها ساعت ۵:۲۵ پیمایش را از داخل باغات به سمت روستای ماندگان ادامه دادیم. ساعت ۷:۱۰ به روستا رسیدیم و برنامه به سلامت به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۳۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۰۸۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۴۳۳۰ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز و نیم حدود ۳۰۲۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز و نیم حدود ۲۸۵۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۰ - بیشینه دما مثبت ۳۶ درجه

وزش باد حدود ۵ الی ۱۵ کیلومتر

افراد حاضر در برنامه:

پوریا باقرزاده

ناصر فوقانی

هادی فوقانی

علی ریخته گر

نیما کاشف

لینکن هال می‌گفت "نشست و برخاست با طبیعت و کوهستان، بیش از آنکه فرصتی برای روئین تنی آدمی باشد، رخصتی است برای شکوفایی جان آدمیزاد" .

هر قدمی که در دل کوه بالا می‌رویم یک قدم از هیاهوی دنیا بیرون دور می‌شویم و به حس سبک‌ بالی و آسمان بالای کوه نزدیک‌تر می‌شویم.

دوباره فرصتی یافتیم که به دیدار کوهستان زیبای زردکوه قدم بگذاریم.

روز پنج شنبه ۴ مرداد ۱۴۰۳ ساعت ۷ صبح از شهرکرد به سمت "چما حرکت کردیم. بعد از عبور از شهرها و روستاهای مختلف همچون سورشجان ، پردنجان ، فارسان ،فیل آباد ، باباحیدر ، ده نو ، چلگرد ، شیخ علی خان ، جاده تازه آسفالت شده چما را پیش گرفتیم. بعد از حدود بیست دقیقه وارد منطقه گردشگری چما شدیم. ماشین در محل مناسبی پارک کرده و آماده کوهپیمایی شدیم. بعد از عبور از پل چوبی دست ساز به سمت شمال غرب و در امتداد جاده خاکی عشایری ادامه می‌دادیم. حدود ۲۷۰ متر بالاروی انجام دادیم و سپس به سمت پایین و درجهت غرب سرازیر شدیم. مسیر راه مالروی مشخصی داشت. حدود یک ساعت پیمایش کردیم تا به محلی رسیدیم که باید عرض رودخانه را عبور می‌کردیم و به سمت چپ رودخانه رفتیم و مسیر را تا اولین چادر عشایر ادامه دادیم. برف چال های باقیمانده نسبت به سال های گذشته بسیار کمتر بودند و نشان دهنده کم بارشی سال گذشته بود. در هر صورت چشمه های فراوانی که در منطقه وجود داشت ما را از حمل آب اضافه بی نیاز می کرد. ساعت ۱۰:۳۰ به سه راهی رسیدیم و کمی تنقلات و مواد غذایی خوردیم و در کنار چشمه آب گوارایی استراحت کردیم. بعد از استراحتی که داشتیم دره سمت چپ را در جهت جنوب غربی پیش گرفتیم. در دره رودخانه پر آبی وجود داشت که از اواسط آن برفچال های عظیمی نیز وجود داشت که باید از روی آن ها با احتیاط می‌گذشتیم. در دامنه های شمال غربی زردکوه و پیرامون قلل اصلی آن که بالای ۴۰۰۰ متر ارتفاع دارند، بیش از ۱۵ سیرک و زبانه یخچالی وجود دارد. این سیرکها تنها سیرکهای یخچالی موجود با هسته یخی در زاگرس بختیاری محسوب می شوند. نتایج بررسیهای مقدماتی از روی شکل های هوایی و نیز داده های میدانی تفصیلی نشان می دهد که حد اکثر گسترش زبانه های یخچالی تا ارتفاع ۲۵۰۰ متر و محدود به بستر رود خانه کوهرنگ بوده می باشد. مرز تشکیل سیرکهای یخچالی نیز حداقل تا ارتفاع ۳۴۰۰ متر بوده است. بررسیهای میدانی نشان میدهد که در حال حاضر فعالیّت مشخصی در یخچالهای زرد کوه وجود ندارد و هسته های یخی موجود در زیر یخرفتهای سطحی در حال ذوب تدریجی می باشند. انتقال حجم عظیمی از یخرفتها در طول گذر از دوره یخچالی، مخروط افکنه های بزرگی در انتهای دره های یخچالی و تا مجاورت دره رود کوهرنگ تشکیل داده اند. این مخروطها تنها نمونه های موجود با منشا یخچالی در منطقه زردکوه می باشند.(منبع: پژوهش های جغرافیایی 1386 شماره 59) . بعد از سی دقیقه پیمایش به دو راهی برخوردیم که دره سمت راست را باید ادامه می دادیم. پس از یک ساعت بالاروی دره کم کم باز تر شد و قله های قنبرکش ، میرمره ، ایمره نمایان شدند. در منطقه عشایر زیادی وجود داشتند که با مهربانی از ما استقبال کردند. در جهت شمال غربی به سمت گردنه حرکت کردیم. در میانه راه محل مناسبی پیدا کرده و نهار را میل کردیم. بعد از وعده نهار و استراحتی که داشتیم کوهپیمایی خود را از سر گرفتیم. ساعت ۱۴:۳۰ به ابتدای خط الراس رسیدیم و به سمت جنوب شرق ادامه دادیم و ابتدا قله "مال کنون" به ارتفاع تقریبی ۳۳۶۰ متر را صعود کردیم ، پس از سی دقیقه به قله "دازر" به ارتفاع تقریبی ۳۴۹۲ متر و در ادامه به قله "ایمره" با ارتفاع تقریبی ۳۴۸۰ متر صعود کردیم. سپس از همان مسیر به سمت گردنه بازگشتیم. ساعت ۱۶:۱۰ از گردنه به سمت پایین و درجهت غرب ارتفاع کم می کردیم و در راه مالروی مشخصی ادامه می‌دادیم. پس از بیست دقیقه پیمایش در قسمتی از مسیر بی دقتی کرده و به جای آن که راه را به سمت پایین و به صورت زیگزاگ ادامه بدهیم از طریق پاکوب دیگری به صورت مستقیم ادامه دادیم. و از یال پرشیبی به سمت پایین رفتیم. ساعت ۱۷:۳۰ به پای آبشار دره "قیله" یا "سرموله" رسیدیم. به علت سفت بودن خاک و سنگ ریزه ها که باعث دشواری مسیر شده بود دوستان دیگر که عقب مانده بودند همان مسیر را برگشتند و به ما نپیوستند. در این سمت نیز چشمه های آب فراوان در کنار آبشار مناظر بدیعی به وجود آورده بودند.

روز جمعه ساعت ۴ صبح از خواب بیدار شده و بعد از خوردن صبحانه و جمع آوری وسایل و چادر ها ساعت ۵:۱۵ کوهپیمایی را به سمت بالا و این بار از مسیر اصلی عشایر ادامه دادیم. مسیر پیش رو نیز خاک سفت و ریزالی بود و سرعت حرکت را کند می‌کرد. ساعت ۶:۵۰ به گردنه رسیدیم. در جهت شمال غرب ادامه دادیم و پس از چهل دقیقه به قله "سرپیون" به ارتفاع تقریبی ۳۵۹۵ متر صعود کردیم. و بعد از خوردن صبحانه دوم حرکت را از سر گرفتیم و در ادامه خط الراس به "قله گله بادی" به ارتفاع تقریبی ۳۵۸۶ متر نیز صعود کردیم. و از دره ما بین قله لورگا و سرپیون به سمت پایین فرود رفتیم. کف دره برفچال عظیم و طولانی و مستحکمی وجود داشت که حرکت را برای ما راحت تر کرد و در جهت شرق و جنوب شرق روی آن ادامه می دادیم. پس از دو ساعت پیمایش ساعت ۱۱:۲۵ به سه راهی روز قبل رسیدیم و نهار را همان جا کنار چشمه میل کردیم. برگشت مثل روز قبل از همان مسیر بود و ازسه راهی تا چما را در دو ساعت طی کردیم. در جاده خاکی در محل های خاصی آنتن موبایل نیز وجود داشت. به جز آن نقاط و روی خط الراس در تمام مسیر حتی خود منطقه گردشگری چما آنتن دهی موبایل وجود ندارد. در فواصل مشخص با نوشیدن آب خنک و شستن صورت از گرمای تابستان خود را نجات می‌دادیم. در نهایت ساعت ۱۴:۳۵ به پای ماشین رسیدیم و برنامه به سلامت به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۲۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۶۵۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۵۹۵ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۲۲۴۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۲۲۵۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۵ - بیشینه دما مثبت ۳۴ درجه

وزش باد حدود ۵ الی ۱۵ کیلومتر

کوهستان زردكوه‌ در رشته‌ كوه‌ زاگرس‌ مركزی در جنوب‌ غربی كشور واقع‌ گرديده‌ است‌ و از جنوب شرق تا شمال غربی استان چهارمحال و بختیاری کشیده شده و ما بین شهرستان کوهرنگ ، بازفت ، دهستان دو آب صمصامی و میان کوه موگویی واقع شده است. بلندترین قله این کوهستان "کلونچین " نامیده می شود.

روز دوشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۷ صبح با یک دستگاه تاکسی از شهرکرد به سمت "گردنه چری" حرکت کردم. بعد از پیاده شدن در کنار راهدارخانه گردنه چری ساعت ۹:۴۰ کوهپیمایی را به سمت شمال و از روی یال سنگی ادامه دادم. پس از حدود سی دقیقه روی خط الراس قرار گرفتم. از همان ابتدای صبح باد خنکی می وزید و گرمای هوا را کمتر احساس می کردم. در تمام طول مسیر و روی خط الراس آنتن دهی موبایل و دسترسی به اینترنت امکان پذیر بود. مسیر خط الراس را با فراز و فرود های زیاد پیش گرفتم. با استراحت های کوتاه و خوردن تنقلات مختصر تجدید قوا می کردم و همچنان با انرژی ادامه می‌دادم. یکی از چالش های پیش رو که ذهنم را درگیر کرده بود کمبود آب در این مسیر بود. برای تأمین آب دو راه وجود داشت یا باید ارتفاع حدود ۲۵۰ متر کم می‌کردم و به سمت غرب و پایین چشمه ای وجود داشت می‌رفتم یا باید از برف چال های باقی مانده آب را تهیه می کردم که در قسمت اعظمی از خط الراس برفی وجود نداشت و همین امر نگرانی را بیشتر می کرد. البته ۲.۵ لیتر آب همراه داشتم و حتی اگر در تامین آب به مشکل می‌خوردم با جیره بندی آب فعلی می توانستم برنامه را به پایان برسانم. بعد از حدود ۵ ساعت پیمایش به برف چالی در ارتفاع تقریبی ۳۴۰۰ متر برخوردم که آب خوبی از آن جاری بود. بطری آب خود را از همان جا پر کردم و یکی از عشایر منطقه نیز در آن جا حضور داشت و بعد از احوال پرسی و گرفتن اطلاعات از ایشان جدا شدم و ادامه مسیر را از سر گرفتم. بعد از حدود ۱۵ دقیقه پیمایش به برف چال بزرگتری برخوردم که محل کمپ خوبی نیز در پایین دست آن بود ولی با توجه به وقت کافی داشتن ترجیح به ادامه مسیر دادم. مسیر پیش رو چالش خاصی نداشت. با توجه به اینکه وعده نهار را تا ساعت ۱۶ نخورده بودم و انرژی افت کرده بود ، تصمیم گرفتم که در محل مناسبی کمپ شب اول را کمی پایین تر از خط الراس برپا کنم. شب آرامی را سپری کردم.

روز سه شنبه ساعت ۴:۴۵ از خواب بیدار شدم و بعد از خوردن صبحانه و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۵:۳۵ کوهپیمایی را از سر گرفتم. بعد از حدود یک ساعت پیمایش به قله "مدکلا" به ارتفاع تقریبی ۳۶۷۰ متر رسیدم. در مسیر صعود به یک خرس و توله اش در حدود صد متری خود برخوردم که باعث شد در طول پیمایش احتیاط بیشتری رعایت کنم. بعد از فرود ۲۰۰ متری و عبور از خط الراس تیغه ای به ابتدای مسیر صعود قله اسپیونه رسیدم. استراحت کوتاهی انجام دادم و تنقلات مختصر خوردم و بدون کوله پشتی و سبک بار صعود را شروع کردم. مسیر انتخابی از داخل دهلیزی با صخره های ریزشی بود که با احتیاط از آن عبور کردم و ساعت ۱۰:۱۰ به چکاد اصلی به ارتفاع تقریبی ۳۷۷۲ متر رسیدم. به مشاهده مناظر و قله های اطراف مشغول شدم. نیم نگاهی هم به یال متصل به قله کزلی داشتم که مسیر آن تیغه ای و ریزشی بود و مراقبت زیادی برای عبور از آن می‌طلبد.

از همان مسیر فرود را آغاز کردم که در مسیر متوجه جای پای خرس شدم که در مسیر صعود به یاد نداشتم که آن را دیده باشم. به هر حال جانب احتیاط را رعایت می کردم و همچنان فرود می رفتم که ناگهان در بالاسر خود و روی صخره ها خرسی تنها دیدم که با نعره ای و عصبانیت از من فاصله گرفت. بعد از ۵۰ دقیقه به محل اولیه کوله پشتی رسیدم و بعد از نوشیدن چند جرعه آب مسیر برگشت را پیش گرفتم. تا قسمتی با خط الراس بازگشتم و به سمت جنوب شرق متمایل شدم و به سمت "تنگ کورُوی" پیش رفتم. در مسیر برگشت قسمتی برف چال کوچکی وجود داشت که از آب کمی که جریان داشت استفاده کردم و عطش خود را تا حدودی سیراب کردم. بعد از چند پستی و بلندی کوتاه به پای آب خنک و گوارایی رسیدم و نهار را ساعت ۱۴ در همان محل میل کردم. سپس از طریق جاده خاکی که در جهت شرق ادامه داشت مسیر را پیش گرفتم. به جاده گردنه شاه منصوری خود را رساندم و در نهایت به روستای "دم تنگ" رسیدم و ساعت ۱۵:۴۵ برنامه به سلامت و با تجربه های زیادی به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۲۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۵۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۷۷۲ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۲۰۴۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۲۴۸۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۰ - بیشینه دما مثبت ۳۷ درجه

وزش باد حدود ۱۰ الی ۳۵ کیلومتر

گَرین بخشی از رشته کوه مهم زاگرس مرکزی در امتداد شمال غرب به جنوب شرق کشیده شده است. از غرب به شهرستان دلفان ، جنوب غرب به شهرستان الشتر ،‌ از شمال به شهرستان نهاوند، از شرق به شهرستان بروجرد محدود می‌شود. گرین با طول بیش از ۶۰ کیلومتر، مرز دو استان لرستان و همدان را فرا گرفته‌ است.

شهرها و روستاهای پیرامون هر یک به فراخور لهجه و گویش خود برای نام‌گذاری این رشته کوه نام های مختلف استفاده می کنند. در زبان لکی گرین و در لری گرّو یا گرّی خوانده می‌شود. در بعضی منابع نام این رشته‌کوه به صورت کرون ذکر شده‌ است.

جغرافیای کوهستان گرین با وسعت حدود ۴۰ هزار هکتار دارای سیمای صخره‌ای با دره‌های عمیق و پناهگاه‌های طبیعی فراوان و شرایط آبی مناسب و پوشش گیاهی مطلوب برای گونه‌های حیات وحش است و به همین لحاظ تنوع گونه‌ای بالایی دارد. این منطقه در سال ۱۳۹۹ به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد.

گرین یکی از کانون‌های آبگیر دائمی است که رودهای دز و گاماسیاب را تغذیه می‌کند سراب‌هایی مانند کهمان، گاماسیاب، گیان، فارسبان، کنگاور کهنه و ملوسان از این رشته‌کوه سرچشمه می‌گیرند.

روز دوشنبه چهاردهم خرداد ۱۴۰۳ به اتفاق دوست گرامی ناصر فوقانی ساعت ۱۲ ظهر با یک دستگاه تاکسی سواری به سمت بروجرد حرکت کردیم ، پس از رسیدن به بروجرد با یک دستگاه ماشین سواری دیگر به سمت روستای "ونایی" حرکت کردیم که حدود ۱۵ دقیقه با بروجرد فاصله داشت. ساعت حدود ۱۷ پس از پیاده شدن و آماده‌سازی وسایل کوهپیمایی را به سمت جنوب غرب آغاز کردیم. پس از پیمایش حدود یک ساعت و سی دقیقه به دره "سلیمان کشته" و محلی مناسب برای کمپ شب اول رسیدیم. منطقه دارای رودخانه پرآب و چشمه های متعدد بود و با توجه به برف گیر بودن منطقه ، قابل انتظار بود.

روز سه شنبه پس از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۵:۳۵ صبح روز اول برنامه را آغاز کردیم. مسیر تا قله اول یعنی "سکوزان" دارای پاکوب بود. پس از حدود دو ساعت پیمایش به سر چشمه سلیمان کشته رسیدیم و صبحانه را در کنار چشمه میل کردیم. در مسیر یک گروه پرجمعیت کوهنوردی از بروجرد نیز حضور داشت که با توجه به سر و صدای زیاد سعی در فاصله گرفتن از آن ها داشتیم. پس از سی دقیقه پیمایش به چشمه ای دیگر با نام "چشمه طوطیا" برخوردیم که محل مناسبی نیز برای چادر زدن داشت. البته عشایر منطقه نیز در اطراف این محل حضور داشتند. پس از وقفه و استراحت کوتاهی مسیر را به سمت شمال غرب و با شیب متوسطی بالاروی را ادامه دادیم. ساعت ۹:۴۵ به چکاد سکوزان با ارتفاع تقریبی ۳۴۸۴ متر صعود کردیم. میوه ای خوردیم و استراحتی انجام دادیم. پیمایش خط الراسی ما از این نقطه آغاز شد. در طول مسیر و تا قبل از قله هیگره چالش خاصی وجود نداشت و با فراز و فرود هایی مسیر را طی کردیم. در اکثر نقاط مسیر برف وجود داشت و دغدغه کمبود آب نداشتیم. و همچنین در اکثر نقاط خط الراس آنتن دهی موبایل به خوبی وجود داشت. پس از عبور از قلل "سه گر" به مسیر تیغه ای قبل از قله هیگره رسیدیم که باید یک به یک و با احتیاط تیغه ها را عبور می کردیم ساعت ۱۵ به قله هیگره با ارتفاع تقریبی ۳۴۸۰ متر گام نهادیم. پس از عبور از قله هیگره خط الراس تیغه ای بعد از آن نیز ادامه داشت. با وجود خستگی و کمبود آب ساعت ۱۷ تصمیم گرفتیم که حدود ۲۰۰ متر پایین تر از خط الراس در گوسفند سرایی که در ارتفاع حدود ۳۲۵۰ متر قرار داشت برویم. با وجود برف چال های بزرگ در اطراف ما ، جویبار کوچکی از آب حاصل از ذوب برف نیز جاری شده بود که این محل را بیش از پیش مناسب می کرد.شب با آرامشی را سپری کردیم.

صبح روز چهارشنبه بعد از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۵:۳۵ ادامه خط الراس را به سمت جنوب غرب پیش گرفتیم. چند قله فرعی اول خط الراس نیز صخره های تیغه ای داشتند و با احتیاط از هر یک عبور می کردیم. پس از فراز و فرود های زیاد و عبور از چند قله فرعی ساعت ۱۰:۴۰ به چکاد "واهنگه" (واینه) به ارتفاع ۳۶۷۱ متر به عبارتی بلندترین قله رشته کوه گرین گام نهادیم. پس از استراحتی و خوردن میوه و تنقلات و گرفتن چند عکس یادگاری ادامه مسیر را از سر گرفتیم. قله بعدی "هژده یال" با ارتفاع تقریبی ۳۶۶۷ متر نام داشت که از هر طرف صخره ای و با پرتگاه های عمیق است. این قله دست به سنگ مختصری طلب می کند. پس از فرود از قله هژده یال ناگهان گله ای از پازن ها را در فاصله تقریبی ۵۰ متری مشاهده کردیم. که به خاطر باد مخالف که می وزید تا آن لحظه متوجه حضور ما نشده بودند. اتفاق زیبا و نادری برای ما بود و تا آخرین لحظه دور شدنشان ایستادیم و نگاه می کردیم. مسیر را به سمت غرب ادامه دادیم و ساعت ۱۲ به قله بازگیر با ارتفاع تقریبی ۳۶۵۵ متر صعود کردیم. مسیر بعد از قله بازگیر تا قله فاماست چالش خاصی نداشت و عمدتا مسیر کوهپیمایی بود. ساعت ۱۲:۳۰ در محل مناسبی مابین دو قله بازگیر و چت بهرام نهار را میل کردیم . که آب گوارایی نیز در آن محل جاری بود و از آن نهایت استفاده را کردیم. پس از وعده نهار و استراحتی که داشتیم به سمت قله "چت بهرام" با ارتفاع تقریبی ۳۵۹۴ متر رهسپار شدیم و ساعت ۱۴:۴۵ آن قله نیز صعود شد. قله "کلان" را نیز در ادامه صعود کردیم ولی این قله بر روی خط الراس اصلی نیست و صرفاً به خاطر فاصله کمی حدود بیست دقیقه ای که با قله چت بهرام داشت آن را صعود کردیم. پس از آن به سمت "دره روغنی" ارتفاع کم کردیم. ساعت ۱۵:۳۰ به گوسفند سرای دیگری برخوردیم که هم محل مناسبی برای کمپ داشت و هم آب در آن قسمت جاری بود و با توجه به اینکه در ادامه خط الراس محلی مناسب تر از این مکان پیدا نمی کردیم تصمیم گرفتیم که کمپ شب سوم را برپا کنیم. استراحت مفصلی کردیم و توان خود را بازیافتیم تا برای روز بعدی آماده شویم. بعد از خوردن وعده شام ، ساعت ۱۹ به خواب رفتیم.

روز پنج شنبه ساعت ۵:۴۰ صبح کوهپیمایی خود را از سر گرفتیم. آبی که روز گذشته در محل کمپ ما جاری بود کامل یخ زده بود و حتی دره قبلی را نیز بررسی کردم و آب آن نیز یخ زده بود. و به ناچار با آب موجود خود ادامه دادیم. ساعت ۶:۴۰ به قله "خرسلان" با ارتفاع تقریبی ۳۴۴۰ متر صعود کردیم بعد از آن ساعت ۷ قله "دربند کلون" با ارتفاع تقریبی ۳۴۵۰ متر نیز صعود شد.بعد از یک ساعت و نیم پیمایش قله "فاماست" با ارتفاع تقریبی ۳۵۲۲ متر را صعود کردیم. بعد از پشت سر گذاشتن چند قله فرعی به مسیر تیغه ای قبل از قله چارکه چزیله (ارجن ری) برخوردیم. در طول مسیر سنگ چین که راهنمای مسیر باشد وجود نداشت و باید با دقت مسیر انتخاب میشد. ساعت ۱۰:۲۸ قله چارکه چزیله (ارجن ری) با ارتفاع تقریبی ۳۵۳۵ متر صعود شد. کمی بعد از قله اصلی در کنار چال برف ها صبحانه دیر موقع را میل کردیم. بعد از وعده صبحانه مسیر را به سمت قله بعدی پیش گرفتیم. مسیر همچنان در بعضی نقاط تیغه ای بود و ما پرقدرت و استوار ادامه می دادیم تا درنهایت ساعت ۱۱:۴۴ به چکاد "یال کبود" به ارتفاع تقریبی ۳۵۴۰ متر قدم گذاشتیم. در پایین دست و شمال قله یال کبود سراب "گاماسیاب" که با درختان و باغات فراوان احاطه شده بود قابل مشاهده بود. بعد از استراحت کوتاهی ادامه فعالیت را از سر گرفتیم. مسیر پیش رو هر چقدر پیش می رفتیم به چالش های آن اضافه میشد. ابتدا باید مسیر و قله معروف به "سوزنی های شرقی" را طی می کردیم که مسیری با صخره های تیغه ای و با شیب زیاد بود که گاهی نیاز به دست سنگ داشت ، کوله پشتی های سنگین و خستگی طی روز که داشتیم کار را کمی برای ما دشوارتر می کرد. فواصل استراحت ها را زیادتر کردیم تا بتوانیم با ایمنی و اطمینان بیشتر این مسیر را نیز طی کنیم. ساعت ۱۵ به قله "شاه نشین" با ارتفاع تقریبی ۳۵۶۸ متر صعود کردیم و ادامه خط الراس را پیش گرفتیم ، گاهی از روی صخره ها گاهی از روی برف چال ها مسیر را طی می‌کردیم. بعد از عبور از سوزنی های غربی‌ به علت کمبود زمان و نگرانی بابت اینکه جای مناسب کمپ پیدا نکنیم از صعود به قله "نثار پهن" صرف نظر کرده و با کم کردن ارتفاع ساعت حدود ۱۸ در ارتفاع تقریبی ۳۴۰۰ متر در محل مناسبی کمپ شب چهارم را برپا کردیم. وزش باد و رگباری نیز وقوع پیدا کرد که البته کوتاه و گذری بود و اختلالی در کار ما پیش نیاورد. شام را پختیم و بعد خوردن وعده غذایی مفصلی ،‌ آماده خوابیدن شدیم.

روز جمعه آخرین روز برنامه ما بود و به علت کمبود زمان قرار شد تا گردنه هرنا‌ پیش برویم. ساعت ۵:۳۰ آماده حرکت شدیم. بعد از عبور از برفچال یخ زده و سفت مسیر آخرین قسمت از صخره های تیغه ای خط الراس را پشت سر گذاشتیم و ساعت ۶ به قله زیبای "چهل تن" یا نام دیگر آن "چهل نابالغان" با ارتفاع تقریبی ۳۴۷۳ متر صعود کردیم. سه نفر کوهنورد را نیز ملاقات کردیم و بعد از احوال پرسی و گفتگوی کوتاهی از آن ها جدا شدیم. در اطراف قله چهل تن و حتی تا چند کیلومتر بعد از آن محل های بسیار مناسبی برای کمپ وجود دارد که با وجود برف چال های متعدد در آن قسمت برکه ها و جویبار هایی متنوعی پدید آمده بود که آب اکثر آن ها تمیز و قابل استفاده بود.

ما نیز در کنار محلی به نام " ویر ماهی " صبحانه را میل کردیم. ادامه خط الراس کمی پیچیده و گنگ بود و انتخاب خط الراس اصلی نیاز به دقت داشت. مسیر خط الراس را به سمت شمال غرب پیش گرفتیم. ساعت حدود ۸ صبح قله "کله باد" با ارتفاع تقریبی ۳۴۳۱ صعود کردیم. در ادامه چند قله فرعی را رد کرده که البته چالش خاصی نداشتند و با فراز و فرود های زیادی ساعت ۱۱ به گردنه "هَرنا" رسیدیم. یکی از چوپان های منطقه را نیز روی گردنه ملاقات کردیم که از سمت "الشتر" لرستان آمده بود و در حال چرای گله خود بود. و با احوال پرسی و گرفتن اطلاعات مختصری از ایشان جدا شده و راهی مسیر خود در جهت شمال شدیم. تمام مسیر دارای پاکوب مشخصی بود و ما بعد از یک ساعت پیمایش و کم کردن ارتفاع به چشمه ای فصلی رسیدیم که در اطراف آن چند گله نیز در حال چرا بودند. در کنار چشمه وعده نهار را خوردیم و بدون وقفه ای اضافه راهی ادامه مسیر شدیم. طبیعت غنی و پر از گل و گیاه این منطقه بسیار چشم نواز و سرور انگیز بود. بعد از یک ساعت پیمایش دیگر ساعت ۱۳:۲۰ به روستای اسلام آباد علیا رسیدیم و در کنار چشمه آبی دست و پا و صورت خود را شسته ، لباس خود را عوض کردیم تا جان تازه ای بگیریم. بعد از کرایه ماشین اول به شهر برخوردار از توابع بخش خاوه جنوبی شهرستان دلفان استان لرستان رفتیم و با کرایه ماشین دیگر به خرم‌آباد خود را رساندیم و بعد کرایه ماشین دیگر رهسپار شهرکرد شدیم و ساعت ۲۲:۳۰ به شهرکرد رسیدیم و برنامه به سلامت و دل خوش پایان یافت.

مجموع پیمایش حدود ۵۷ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۱۹۶۲ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۶۷۱ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در چهار روز حدود ۴۴۲۳ متر

مجموع کاهش ارتفاع در چهار روز حدود ۴۲۳۹ متر

وضعیت آب و هوا :

دوشنبه ، سه شنبه ، چهارشنبه آفتابی

پنج‌شنبه و جمعه آفتابی - گاهی نیمه ابری (رگبار جزئی باران)

وزش باد حدود ۵ الی ۲۰ کیلومتر

افراد حاضر در برنامه:

پوریا باقرزاده

ناصر فوقانی

در ۶۰ کیلومتری جنوب شهرکرد رشته کوهی نسبتاً بلند قرار دارد که از شمال شرق به فرخشهر از جنوب غرب به شهرستان شلمزار و گهرو موقعیت آن قرار دارد و از روستای خراجی شروع شده و به سوی شرق کشیده است. این رشته کوه را با نام های مختلف معرفی می‌کنند از جمله یمری ، آهنگری ، پره داس ، ارجنه و هر قسمت را کوهی جدا نام گذاری کرده اند در صورتی که رشته کوهی بهم پیوسته است. از قله­ های بیشتر شناخته شده آن میتوان به اشکفت سیاه ، پره داس و کره احمد اشاره کرد. بلندترین قله این رشته کوه "پره داس" است که ارتفاع آن حدود ۳۲۲۰ متر است.
قله یمری که محلی ها آن را اشکفت سیاه می‌نامند از قله های زیبای این کوهستان است. مسیر متداول برای صعود آن از کنار کارخانه آرد سرتشنیز است.
برای رسیدن به این منطقه باید از شهرکرد به سمت شهرکیان و سپس از طاقانک و شمس آباد عبور کرده و بعد از خراجی به سمت دو راهی جاده روستای سرتشنیز وارد شد.
طبق هماهنگی های انجام شده روز ۲۱ دی ماه ۱۴۰۲ با دو همنورد از شهرکرد با یک دستگاه ماشین سواری شخصی به سمت روستای موسی آباد حرکت کردیم بعد از رسیدن به محل و پارک ماشین در کنار حسینیه روستا ساعت ۶:۴۵ حرکت را آغاز کردیم.
به سمت جنوب حرکت کردیم و وارد دره ای که در کنار آن کارگاه سنگ شکن واقع بود ، شدیم و جاده خاکی ماشین رو را دنبال کردیم. در مسیر آبشار یخ زده را تماشا کردیم که به زیبایی برنامه افزود. جاده را تا باغ آقا کمال ادامه دادیم و تصمیم گرفتیم در همان باغ صبحانه را میل کنیم. چشمه گل دره که در‌کنار باغ قرار داشت هنوز آب کافی داشت و قابل استفاده بود.
متأسفانه برف روی زمین در این موقع سال بسیار ناچیز بود و در اکثر نقاط حتی خشک بود.
سپس مسیر را به سمت جنوب شرق ادامه داده و وارد دره ای با پاکوب نسبتاً مناسبی شدیم و تا ابتدای خط الراس ادامه دادیم و در نهایت ساعت ۱۰ برفراز چکاد اشکفت سیاه با ارتفاع حدود ۳۱۶۰ متر گام نهادیم و بعد گرفتن چند عکس یادگاری مسیر خط الراس را به سمت شرق و جنوب شرق ادامه دادیم که قالبا فراز و فرودهای متعادلی داشت و با دست به سنگ مختصری همراه بود و در ادامه خط الراس دو قله فرعی دیگر با ارتفاع ۳۱۸۰ متر و ۳۱۲۰ متر نیز صعود شد و در نهایت ساعت ۱۲:۳۰ به قله بردگپ (نام دیگر مناری) با ارتفاع حدود ۳۱۹۰ متر صعود کردیم و بعد از استراحت و خوردن تنقلات مسیر فرود را پیش گرفتیم و مسیر برگشت ما از دره ای در سمت شمال غرب قله بردگپ بود و بعد از یک ساعت پیمایش به پاکوب مالرو خوبی رسیدیم و همان را ادامه دادیم تا به چشمه ای گوارا برخورد کردیم و در همان محل نهار را میل کردیم.
با ادامه دادن مسیر دوباره در جاده خاکی قرار گرفتیم و در نهایت ساعت ۱۵:۴۰ به پای ماشین رسیدیم و برنامه با سلامت و دل خوش پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۱۷ کیلومتر
ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۰۳۰ متر
ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۱۹۰ متر

وضعیت آب و هوا :
پنج‌شنبه آفتابی - وزش باد حدود ۳۵ کیلومتر

کوهستان دوﻣﯿﺮ یا اردهال ﺑﺎ ﺍرﺗﻔﺎع ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ۳۵۰۰ ﻣﺘﺮ در ﺍﺳﺘﺎن ﻣﺮﮐﺰی، ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن دﻟﯿﺠﺎن، ﺑﺨﺶ ﻣﺮﮐﺰی، دﻫﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘﯿﺠﺎن وﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ که بلند ترین ﻗﻠﻪ ﺍﺳﺘﺎن ﻣﺮﮐﺰی نیز ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ کوهستان در 34 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﺷﺮق ﺷﻬﺮ دﻟﯿﺠﺎن و در 35 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﻏﺮﺏ ﮐﺎﺷﺎن وﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ. کوهی سر به فلک کشیده با ابهت ، پرصلابت و سترگ با ظاهری چشم نواز و محصور کننده ، دومیر از کوه های صخره ای ، دره های عمیق ، تپه ماهورها و ارتفاعات به هم پیوسته تشکیل یافته که دامنه تغییرات ارتفاعی آن بین ۲۲۰۰ تا ۳۵۰۰ متر متغیر می‌باشد.
ﮐﻮهﻫﺎی ﺍﺳﺘﺎن ﻣﺮﮐﺰی ﮐﻪ در دوره ﺗﺮﺷﯿﺎری ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍز ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪهﺍﻧﺪ.
این کوهستان از سمت شمال غرب به روستای مزوش و سینقان ، شمال شرق به مشهد اردهال و روستای نشلج ، از جنوب غرب به روستای قالهر و توت و از شرق به روستاهای مرق ، اسحاق آباد و نیاسر محدود شده است.
تاریخچه قله دومیر به قدمتی بیش از هزار سال بازمی‌گردد و در گذشته به عنوان یکی از محل‌های مهمی برای پرستش آتش‌پرستی در دوران هخامنشیان بوده است.
در زبان راجی (دومی) به معنای بلندچهره و (ار) به معنای باشکوه میباشد. (دومیر یعنی بلندچهره و باشکوه)
و اردهال در زبان پهلوی به معنای کوه مقدس می باشد.

این کوهستان چندین یال طولانی دارد که از قلّه اصلی انشعاب گرفته و دارای چندین قلّه شاخص بالای ۳۰۰۰ متر می‎باشد.

طبق برنامه و هماهنگی های انجام شده روز چهارشنبه ۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۶:۳۰ به همراه دو نفر همنورد با یک دستگاه خودروی سواری شخصی از اصفهان به سمت روستای مرق حرکت کردیم ساعت ۱۹:۴۰ به بقعه باباافضل رسیده و در همان جا یک تخته چادر برپا کردیم.
پنج‌شنبه ۲۳ شهریور بعد از جمع آوری چادر و وسایل و آماده شدن ساعت ۵:۱۰ صبح حرکت را از سمت باغ های روستا شروع کرده و به سمت دره لامشارده رفتیم، رودخانه ییلاق در این فصل سال همچنان آب داشت و چشمه های مسیر نیز آب کافی داشتند ، در طی مسیر آبشار مرق هم بازدید کردیم بعد از خوردن صبحانه در کنار آخرین چشمه مسیر یال شمال غربی را پیش گرفتیم تقریباً ۱۵۰ متر مانده به قله مسیر ترکیبی از کوهپیمایی و دست به سنگ بود و در نهایت ساعت ۱۰:۴۰ موفق به صعود قله انگوره به ارتفاع ۳۱۲۰ متر شدیم.
بعد از استراحت کوتاهی به سمت خط الراس ادامه دادیم که باید ارتفاع زیادی را کم می کردیم.
مسیر خط الراس به طور کل تیغه ای بود و در بعضی نقاط با دقت از مسیرهای صخره ای عبور می کردیم.
خوشبختانه روزی ابری بود و وزش باد مناسبی داشتیم که باعث شد مسیر طاقت فرسا قابل تحمل شود.
برای رسیدن به قله هودنگ مسیر طولانی را طی کردیم تا در ساعت ۱۴:۴۰ به چکاد آن به ارتفاع ۳۲۳۰ متر رسیدیم و بعد از استراحت و خوردن تنقلات ادامه مسیر را از سر گرفتیم بعد از عبور از چند قله فرعی که نامشان را اطلاع نداشتیم (و منبع معتبری هم پیدا نکردم) ساعت ۱۶:۴۵ به پای قله نک یا اردهال تیزه رسیدیم که با مشورت و بررسی مسیر و با در نظر گرفتن خطراتی مثل تاریکی هوا و تخلیه انرژی و.. تصمیم گرفتیم که از صعود به این قله صرف نظر کرده و به سمت کمی پایین دست به محل تعیین شده برای شب مانی حرکت کردیم و ساعت ۱۷:۴۰ در محلی بسیار عالی همراه چشمه ای گوارا و بیشه ای سبز در ارتفاع ۲۹۵۰ متر چادر را برپا کردیم و شب عالی به همراه استراحت خوبی در آن محل سپری کردیم.
صبح جمعه ۲۴ شهریور بعد از خوردن صبحانه و جمع آوری وسایل ساعت ۶:۳۰ به سمت قله اصلی دومیر حرکت کردیم بعد از عبور از یالی صخره ای به گردنه ای رسیدیم کوله پشتی های خود را آن جا گذاشتیم و سبک بار به سمت قله ادامه دادیم در مسیر کوهنوردان مختلفی از استان های مختلف ملاقات کردیم که همه از مسیر روستای مزوش آمده بودند ساعت ۸:۳۵ به چکاد اصلی آن به ارتفاع ۳۴۸۸ متر رسیدیم و بعد از گرفتن چند عکس به سمت شمال شرق ادامه دادیم در ادامه چند قله فرعی را صعود کردیم که بر سر نام آن اختلاف نظر هست ساعت ۱۰:۴۹ قله قزقان یا قزقون به ارتفاع ۳۲۴۵ متر در ادامه ساعت ۱۱:۵۰ قله تیغه ای لادهون به ارتفاع ۳۱۳۵ متر صعود شدند.
روز آفتابی و گرمی بود و گاهی نسیم کوتاهی می وزید.
در زیر سایه سنگی محل مناسبی پیدا کرده و نهار را میل کرده و استراحت کافی انجام دادیم و در ادامه به سمت شمال خط الراس حرکت کردیم در ادامه قله فرعی و سنگی پیش رو داشتیم در انتهای آن کوله ها را با طناب به پایین داده و خود با دقت کافی فرود رفتیم.
در ساعت ۱۴:۵۵ به قله مارفیون به ارتفاع ۳۰۶۰ متر رسیدیم
بعد از استراحت کوتاهی و خوردن تنقلات به سمت آخرین قله تعیین شده حرکت کردیم ساعت ۱۶ قله چال کمان به ارتفاع ۳۰۰۵ متر را صعود کردیم و خوشحال از این که این برنامه هم با سلامت انجام دادیم و از دره ای به سمت روستای اسحاق آباد حرکت کردیم.
در مسیر اهالی منطقه را دیدیم که صمغ گیاهی را برای مصارف گیاهی استخراج می کردن و تعدادشان هم به نسبت زیاد بود
ساعت ۱۷:۳۰ محل مناسبی زیر درخت گردو و کنار چشمه ای پیدا کرده و کمپ خود را زدیم.
شب هنگام متوجه عبور تعداد زیادی جاندار از روی شاخ و برگ ها شدیم بعد از بررسی متوجه شدیم که گله ای گراز بودند و خوشبختانه برخوردی با ما نداشتند.
صبح شنبه ساعت ۶:۱۰ حرکت خود را به سمت روستا دوباره شروع کردیم مسیر جنگلی و زیبایی بود و درختان گردو ، زرشک و .. مشاهده می کردیم و از مسیر بسیار لذت بردیم
ساعت ۸:۳۵ به روستای اسحاق آباد رسیدیم و بعد از کرایه تاکسی سواری با فاصله بیست دقیقه به روستای مرق رسیدیم و برنامه ساعت ۹ صبح شنبه به پایان رسید.

مجموع طول پیمایش: حدود ۴۳ کیلومتر
مجموع ساعت پیمایش بدون احتساب ساعت استراحت ۱۶ ساعت
ارتفاع پایه : ۱۷۸۰ متر
ارتفاع بلندترین نقطه: ۳۴۸۸ متر
مجموع صعود ها و فرود ها: ۲۹۰۰ متر

آب و هوا نیمه ابری گاهی آفتابی
وزش باد حدود ۵ تا ۳۰ کیلومتر

کوهستان زردكوه‌ در رشته‌ كوه‌ زاگرس‌ مركزی در جنوب‌ غربی كشور واقع‌ گرديده‌ است‌ و از جنوب شرق تا شمال غربی استان چهارمحال و بختیاری کشیده شده و ما بین شهرستان کوهرنگ ، بازفت ، دهستان دو آب صمصامی و میان کوه موگویی واقع شده است. بلندترین قله این کوهستان "کلونچین " نامیده می شود.
روز چهارشنبه ۸ شهریور ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۳۰ از شهرکرد به همراه یک همنورد از شهرکرد و یک همنورد از اصفهان با یک دستگاه ماشین سواری راهی شهرستان کوهرنگ، منطقه چما شدیم بعد از رسیدن به منطقه و آماده شدن ساعت ۱۶:۰۰ کوهپیمایی خود را آغاز کردیم.
هدف برنامه ما پیمایش بخشی از خط الراس شمال غربی کوهستان زردکوه بود و به این منظور مسیر تنگ حاج قلی را پیش گرفتیم و بعد از دو ساعت پیمایش در محل مناسبی یک تخته چادر برپا کردیم و شب اول را در آرامش سپری کردیم. نکته قابل توجه این بود که عشایر منطقه زودتر از موعد کوچ کرده بودند و ما هیچ کدام از آن ها را طی این برنامه سه روزه ندیدیم.
صبح روز پنچ شنبه بعد از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۴:۳۰ پیمایش خود را شروع کردیم و دره ای سمت چپ که پاکوب مشخصی داشت را پیش گرفتیم و بعد از نیم ساعت پیمایش به یخچال های دره برخوردیم که حتی در این موقع سال هم ضخامت و استحکام خوبی داشتن و دوباره به دوراهی رسیدیم و این بار دره سمت راست برای ادامه مسیر انتخاب کردیم در تمام طول مسیر رودخانه و چشمه های آب فراوانی وجود داشت و از جهت تأمین آب مشکلی وجود نداشت. بعد از پیمایش حدود یک ساعت دوباره به دو راهی رسیدیم و دره سمت راست انتخاب کردیم و اینجا آخرین دسترسی ما به آب ذوب شده یخچال ها بود و دیگر آبی در ادامه مسیر وجود نداشت و تصمیم گرفتیم همین جا صبحانه را میل کنیم.
بعد از ادامه دادن مسیر به گردنه ای رسیدیم که در سمت جنوب ما قله های ایمره ، میرمره و قنبرکش قرار داشتند و مسیر ما به سمت شمال غرب خط الراس بود و به سمت قله اول با نام سرپیون (که به تازگی توسط آقای کوروش بلالی پور نام گذاری شده بود) حرکت کردیم ساعت ۸:۱۰ بر فراز اولین قله به ارتفاع حدود ۳۵۹۵ متر رسیدیم بعد از استراحت کوتاهی و خوردن میوه راهی ادامه خط‌ الرأس شدیم ساعت ۸:۵۵ قله گله بادی به ارتفاع حدود ۳۵۸۰ متر صعود کردیم سپس در ادامه قله پیا گل و سپس ساعت ۱۰:۱۰ قله گله گا به ارتفاع حدود ۳۳۳۰ متر صعود شدند در طی مسیر قله های لورگا ، چهل خشت در سمت شمال ما واقع شده بودند ولی روی خط الراس اصلی قرار نداشتند این موقع سال مقدار کمی برف هنوز در قسمت هایی از این خط الراس وجود داشت که در مواقع ضروری قابل استفاده بودند. ساعت ۱۰:۵۰ بر فراز چکاد کل گا به ارتفاع حدود ۳۳۲۰ متر ایستادیم.ساعت ۱۱:۳۰ به قله بن مال و ساعت ۱۲:۲۵ به قله مل گاه‌ رسیدیم .
ساعت حدود ۱۲:۴۵ در گردنه ای قبل از قله سرباهنگ جای مناسبی برای نهار پیدا کرده و غذای مختصری خوردیم و بعد از استراحت و نوشیدن چایی ، کوله های سنگین خود را اینجا زمین گذاشته و با کوله سبک بار ادامه مسیر را طی کردیم و ساعت ۱۳:۳۰ دقیقه قله سرباهنگ (نام جدید سه برهنگ) به ارتفاع حدود ۳۳۷۵ متر صعود کردیم و در این نقطه خط الراس زردکوه به دو قسمت تقسیم می شود یک مسیر در ادامه جهت غرب و شمال غرب کشیده شده و ادامه پیدا می کند و در انتها به رودخانه زرک می رسد و یک مسیر در جهت شمال شرق و در انتها به روستای سرآقاسید و روستای بی آبه ختم می شود. ما به سمت قله تیز حرکت کردیم بعد از فراز و فرود های به نسبت زیاد ساعت ۱۴:۳۰ قله تیز جنوبی و ساعت ۱۴:۴۵ قله تیز به ارتفاع حدود ۳۵۵۰ متر صعود شد و مسیر برگشت ما دوباره همان خط الراس تا گردنه بود و ساعت ۱۶ بعد از رسیدن به گردنه و جمع آوری وسایل و کوله پشتی به سمت دره پایین دست با نام لازرد فرود رفتیم ، مسیر با شیب نسبتا زیاد و خاک سفت و شن های ریز کار ما را دشوارتر کرده بود و ساعت ۱۷:۵۰ به محل کمپ مناسبی رسیدیم که سنگچین مناسبی داشت و در کنار ما آب حاصل از ذوب برف چال هم وجود داشت.
روز جمعه بعد از جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۶:۳۵ حرکت خود را آغاز کردیم در مسیر پاکوب مشخصی وجود نداشت و بیشتر محل‌ عبور دام های عشایر بود و در ادامه دره به یخچال های عظیمی برخوردیم که شگفت آور بودند دیواره های عظیم از هر سو و چشمه ها و آبشار های متنوع در مسیر چشم نوازی می کردند در ادامه به دره "گله بادی" رسیدیم همان طور که گفته شد مسیر پاکوب مشخصی وجود نداشت و با دقت زیاد باید مسیر پیش رو انتخاب میشد گاهی از روی یخچال ها گاهی از توی آب رودخانه باید عبور می کردیم تا اینکه به جایی در وسط دره رسیدیم که رودخانه خروشان و پر آب شده بود و اجازه عبور نمیداد و ما به ناچار بالاروی از شیب تندی را از یال سمت چپ خود آغاز کردیم و با خوش اقبالی به پاکوب مالرو بسیار خوبی برخوردیم و همان مسیر را پیش گرفتیم و بعد از چندین فراز و فرود دوباره به کنار رودخانه رسیدیم و بعد از خوردن نهار و چایی و استراحت پیمایش از سر گرفتیم در ادامه چند بار از عرض رودخانه عبور کرده و در نهایت مسیر انتهای دره و نمایی از روستای سرآقاسید مشخص شد و با ادامه دادن مسیر پاکوب مشخصی ساعت ۱۷:۳۰ به روستا رسیدیم و بعد از کرایه نیسان (هزینه ۵۰۰ هزار تومن) به جاده گردنه عسل کشان راهی شدیم و ساعت ۱۹:۱۰ به چما رسیده و بعد از جمع آوری وسایل و سوار شدن در ماشین شخصی خودمان مسیر برگشت به سمت شهرکرد پیش گرفتیم.

اشتران كوه بدون ترديد يكي از زيباترين جلوه هاي طبيعت رشته کوه زاگرس است که در استان لرستان ما بین شهرهای درود، ازنا، الیگودرز واقع شده است و این منطقه به دلیل صخره‌ای بودن ، دره های عمیق ، رودخانه های دائمی ، پوشش گیاهی و طبیعت متنوع و قله های سرسخت آن به ویژه در زمستان به آلپ ایران مشهور است اشتران کوه با داشتن 26 قله ی اصلی و چندین قله ی فرعی مکان بسیار مناسبی برای مشتاقان کوهستان می باشد. بلندترین قله اشتران کوه "سنبران" به ارتفاع 4150 می باشد.
روز پنج شنبه 2 شهریور 1402 ساعت 11 صبح همراه دو همنورد از شهرکرد و دو همنورد از اصفهان با یک ماشین شخصی به سمت روستای بیدستانه حرکت کردیم در بین راه در روستای دره ساری توقفی برای نهار داشتیم و بعد از استراحت کوتاهی به راه ادامه دادیم ساعت ۳ عصر به روستای بیدستانه رسیدیم و بعد پوشیدن کفش و آماده شدن همنوردان پیمایش را آغاز کردیم
هدف ما شروع از ابتدای خط الراس اشترانکوه بود و برای این منظور به سمت شمال غرب این کوهستان حرکت کردیم در مسیر دو چشمه وجود داشت که هنوز در این موقع سال آب داشتند (چشمه اولی با نام "اسل پاره" توسط یکی از ساکنین منطقه معرفی شد) و بعد از فراز و فرود های کمی ساعت ۶ عصر به محل مناسبی در ارتفاع ۲۷۵۰ متر که دو چشمه آب در جوار ما بود رسیدیم و کمپ خود را در آنجا مستقر کردیم
صبح روز جمعه ساعت ۴ صبح بیدار شدیم و بعد از خوردن صبحانه و جمع آوری چادر ساعت ۵ صبح حرکت خود را آغاز کردیم بعد از گذشت نیم ساعت پیمایش متوجه شدیم که یال مسیر پیش رو با خط الراس اصلی فاصله دارد و مسیر را با کمی فرود و تغییر یال‌ تصحیح کرده و در مسیر خط الراس اصلی قرار گرفتیم و ساعت ۸:۳۵ اولین قله با نام یال ۶۶ (ارتفاع حدود ۳۳۶۰ متر) را صعود کردیم در ادامه خط الراس ساعت ۹:۱۵ قله پاتیل (ارتفاع حدود ۳۵۵۰ متر) را صعود کرده و ساعت ۱۰ قله چال قوچان (ارتفاع حدود ۳۶۰۰ متر) را موفق به صعود شدیم و بعد از استراحت کوتاهی به سمت قله کلورید (کلاوریته) حرکت کردیم ساعت ۱۱ به چکاد اصلی این قله به ارتفاع ۳۷۸۰ متر رسیدیم و بعد از کاهش ارتفاع حدود ۲۶۰ متر به گردنه ای رسیدیم و تصمیم گرفتیم قله آخر را بدون کوله صعود کرده و از همین گردنه مسیر برگشت انتخاب کنیم
بعد از برداشتن مقداری آب و تنقلات و میوه با کوله حمله به سمت قله پل پازن پیر حرکت کردیم و ساعت ۱:۳۰ ظهر به قله پل پازن پیر به ارتفاع ۳۸۶۰ متر رسیدیم و بعد از استراحت کوتاهی و خوردن تنقلات مسیر برگشت را شروع کردیم و بعد از رسیدن به کوله ها و جمع آوری وسایل از سمت چال بره شوران به سمت روستای بیدستانه فرود را آغاز کردیم متأسفانه در هیچ قسمتی از این خط الراس برفی وجود نداشت و چشمه های آن همه خشک شده بودند و ما از گردنه تا چشمه بعدی حدود دو ساعت آبی نداشتیم و تشنگی باعث کلافگی همه ما شده بود ولی با پرس و جو از دو بومی منطقه و گرفتن اطلاعات متوجه شدیم که چشمه گزنه هنوز آب دارد و با دنبال کردن راه پاکوب مشخصی به آن رسیدیم و آب گوارایی نوش جان کردیم و بعد از خوردن نهار و استراحت به راه خود ادامه دادیم در مسیر یک‌ تیم کوهنوردی هم دیده شد که از قله سنبران برمی‌گشتند و مسیر فرود را این دره انتخاب کرده بودند و در مسیر یک چشمه آب دیگر در انتهای دره وجود داشت. ما در ساعت ۶:۵۰ عصر به روستای بیدستانه رسیدیم و همگی به سلامت و حال خوب به خانه برگشتیم.

مجموع ساعت پیمایش همراه با استراحت حدود ۱۸ ساعت
مجموع طول پیمایش حدود ۳۵ کیلومتر
ارتفاع پایه: ۲۰۰۰ متر
ارتفاع بلندترین قله: ۳۸۶۰ متر
وضعیت آب و هوا: آفتابی - همراه با وزش باد

دنا دارای خط‌ الرأسی به طول تقریبا ۹۰ کیلومتر است . بین سه استان کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان و فارس واقع شده است.
رشته‌کوه دنا دارای ۵۳ قله بالای ۴۰۰۰ متر می‌باشد.
خط الراس فرعی دنا که در شمال رشته کوه اصلی قرار گرفته است و شامل چهار قله اصلی کل اوارزنی ، کل اسدخانی ، کل اواسپید ، حوض دال شمالی که همه آن ها بالای ۴۰۰۰ متر ارتفاع دارند
معمول ترین راه صعود به قله های این خط الراس روستای خفر پادنا شهرستان سمیرم هست که در سمت شمال غرب از طریق یالی کشیده و با شیب ملایم به نام بن شاهی می توان صعود کرد که همچنین در زمستان هم مسیری مناسب و کم خطری محسوب می شود
روز پنج شنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۱۵ صبح از شهرکرد همراه یک دستگاه ماشین سواری به همراه ۳ نفر از همنوردان راهی روستای خفر شدیم و طبق قرار دو نفر از همنوردان از اصفهان در مقصد به ما ملحق شدند و در مجموع همراه شش نفر ساعت ۴:۳۰ عصر شروع برنامه را آغاز کردیم
مسیر انتخابی ما تنگ پیدنی بود که این موقع از سال هم هنوز یخچال های عظیمی را در خود حفظ کرده بود و مسیر پر آب بود و آبشار خفر هم هنوز جلوه نمایی می کرد
ساعت حدود ۷ عصر به محل مناسبی در کنار چشمه ای به نام سید محمد رسیدیم و ۳ تخته چادر برپا کردیم و شب را در آنجا سپری کردیم.
صبح روز جمعه ۱۳ مرداد ساعت ۴ صبح شروع برنامه بود و بعد از ۲۰ دقیقه پیمایش وسایل اضافه شامل چادر ، کیسه خواب و.. در جایی مخفی کردیم و با کوله سبک راهی ادامه مسیر شدیم و بعد از حدود یک ساعت پیمایش به چشمه پر آبی رسیدیم که در کنار آن محل مناسبی برای شب مانی هم داشت بعد از این چشمه در مسیر آب چشمه ای وجود ندارد فقط در سمت شمال شرق تنگی وجود داشت که در اثر ذوب برف چال های بالا دست آبشاری جریان داشت.
در ادامه مسیر یخچال هایی باقی مانده بود ولی مشکل ساز نبودند و بدون یخ شکن می‌توان از آنها عبور کرد.
شیب مسیر رفته رفته زیاد تر می‌شد و مسیر پاکوب مشخصی نداشت ساعت ۹:۳۰ صبح اولین قله را صعود کرده
سمت شمال غرب قله قلات بزی ، فردای قیامت و.. واقع شده اند و در سمت شمال شرق قله زیبای پوتک و لوکوره‌ ها را میتوان دید و در شرق قله تل گردل ، پازنک ، مورگل ، قاش مستان و..
بعد از عکس گرفتن و استراحت کوتاهی راهی ادامه خط الراس شدیم
برای صعود قله های کل اوارزنی و کل اسدخانی از این مسیر چالش خاصی وجود نداشت ولی برای پایین رفتن به سمت قله کل اواسپید باید با احتیاط فرود را انجام داد زیرا سنگ های ریزشی و مسیر ریزالی آن خطرناک و حادثه خیز بودند
ما با احتیاط و نزدیک هم از این مسیر عبور کرده و قله کل اواسپید را ساعت حدود ۱۱:۴۵ صبح صعود کرده و به سمت آخرین قله راهی شدیم و قله حوض دال شمالی را ساعت ۱۲:۱۵ ظهر صعود کرده و بعد از استراحت کوتاهی فرود را آغاز کردیم
از جاذبه های مسیر می توان به این اشاره کرد که در تمام طول مسیر می توان تمام خط الراس اصلی کوهستان دنا را دید و واقعا باشکوه و زیباست.
ساعت ۳:۳۰ بعداز ظهر به محل کمپ شب گذشته رسیده و بعد از خوردن نهار مفصلی به مسیر خود ادامه دادیم و ساعت ۶:۴۵ عصر به روستای خفر رسیده و برنامه به سلامتی و خوشی پایان یافت.

مجموع ساعت پیمایش با استراحت ها ۲۷ ساعت
مجموع طول پیمایش در دو روز حدود ۳۰ کیلومتر
مجموع ارتفاع صعود و فرود ۲۲۲۰ متر
بلندترین قله صعود شده ۴۱۵۰ متر
ارتفاع پایه ۲۱۸۰ متر
وضعیت آب و هوا: آفتابی گاهی نیمه ابری - وزش باد نرمال