کوهستان زردكوه‌ در رشته‌ كوه‌ زاگرس‌ مركزی در جنوب‌ غربی كشور واقع‌ گرديده‌ است‌ و از جنوب شرق تا شمال غربی استان چهارمحال و بختیاری کشیده شده و ما بین شهرستان کوهرنگ ، بازفت ، دهستان دو آب صمصامی و میان کوه موگویی واقع شده است. بلندترین قله این کوهستان "کلونچین " نامیده می شود.

روز دوشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۷ صبح با یک دستگاه تاکسی از شهرکرد به سمت "گردنه چری" حرکت کردم. بعد از پیاده شدن در کنار راهدارخانه گردنه چری ساعت ۹:۴۰ کوهپیمایی را به سمت شمال و از روی یال سنگی ادامه دادم. پس از حدود سی دقیقه روی خط الراس قرار گرفتم. از همان ابتدای صبح باد خنکی می وزید و گرمای هوا را کمتر احساس می کردم. در تمام طول مسیر و روی خط الراس آنتن دهی موبایل و دسترسی به اینترنت امکان پذیر بود. مسیر خط الراس را با فراز و فرود های زیاد پیش گرفتم. با استراحت های کوتاه و خوردن تنقلات مختصر تجدید قوا می کردم و همچنان با انرژی ادامه می‌دادم. یکی از چالش های پیش رو که ذهنم را درگیر کرده بود کمبود آب در این مسیر بود. برای تأمین آب دو راه وجود داشت یا باید ارتفاع حدود ۲۵۰ متر کم می‌کردم و به سمت غرب و پایین چشمه ای وجود داشت می‌رفتم یا باید از برف چال های باقی مانده آب را تهیه می کردم که در قسمت اعظمی از خط الراس برفی وجود نداشت و همین امر نگرانی را بیشتر می کرد. البته ۲.۵ لیتر آب همراه داشتم و حتی اگر در تامین آب به مشکل می‌خوردم با جیره بندی آب فعلی می توانستم برنامه را به پایان برسانم. بعد از حدود ۵ ساعت پیمایش به برف چالی در ارتفاع تقریبی ۳۴۰۰ متر برخوردم که آب خوبی از آن جاری بود. بطری آب خود را از همان جا پر کردم و یکی از عشایر منطقه نیز در آن جا حضور داشت و بعد از احوال پرسی و گرفتن اطلاعات از ایشان جدا شدم و ادامه مسیر را از سر گرفتم. بعد از حدود ۱۵ دقیقه پیمایش به برف چال بزرگتری برخوردم که محل کمپ خوبی نیز در پایین دست آن بود ولی با توجه به وقت کافی داشتن ترجیح به ادامه مسیر دادم. مسیر پیش رو چالش خاصی نداشت. با توجه به اینکه وعده نهار را تا ساعت ۱۶ نخورده بودم و انرژی افت کرده بود ، تصمیم گرفتم که در محل مناسبی کمپ شب اول را کمی پایین تر از خط الراس برپا کنم. شب آرامی را سپری کردم.

روز سه شنبه ساعت ۴:۴۵ از خواب بیدار شدم و بعد از خوردن صبحانه و جمع آوری وسایل و چادر ساعت ۵:۳۵ کوهپیمایی را از سر گرفتم. بعد از حدود یک ساعت پیمایش به قله "مدکلا" به ارتفاع تقریبی ۳۶۷۰ متر رسیدم. در مسیر صعود به یک خرس و توله اش در حدود صد متری خود برخوردم که باعث شد در طول پیمایش احتیاط بیشتری رعایت کنم. بعد از فرود ۲۰۰ متری و عبور از خط الراس تیغه ای به ابتدای مسیر صعود قله اسپیونه رسیدم. استراحت کوتاهی انجام دادم و تنقلات مختصر خوردم و بدون کوله پشتی و سبک بار صعود را شروع کردم. مسیر انتخابی از داخل دهلیزی با صخره های ریزشی بود که با احتیاط از آن عبور کردم و ساعت ۱۰:۱۰ به چکاد اصلی به ارتفاع تقریبی ۳۷۷۲ متر رسیدم. به مشاهده مناظر و قله های اطراف مشغول شدم. نیم نگاهی هم به یال متصل به قله کزلی داشتم که مسیر آن تیغه ای و ریزشی بود و مراقبت زیادی برای عبور از آن می‌طلبد.

از همان مسیر فرود را آغاز کردم که در مسیر متوجه جای پای خرس شدم که در مسیر صعود به یاد نداشتم که آن را دیده باشم. به هر حال جانب احتیاط را رعایت می کردم و همچنان فرود می رفتم که ناگهان در بالاسر خود و روی صخره ها خرسی تنها دیدم که با نعره ای و عصبانیت از من فاصله گرفت. بعد از ۵۰ دقیقه به محل اولیه کوله پشتی رسیدم و بعد از نوشیدن چند جرعه آب مسیر برگشت را پیش گرفتم. تا قسمتی با خط الراس بازگشتم و به سمت جنوب شرق متمایل شدم و به سمت "تنگ کورُوی" پیش رفتم. در مسیر برگشت قسمتی برف چال کوچکی وجود داشت که از آب کمی که جریان داشت استفاده کردم و عطش خود را تا حدودی سیراب کردم. بعد از چند پستی و بلندی کوتاه به پای آب خنک و گوارایی رسیدم و نهار را ساعت ۱۴ در همان محل میل کردم. سپس از طریق جاده خاکی که در جهت شرق ادامه داشت مسیر را پیش گرفتم. به جاده گردنه شاه منصوری خود را رساندم و در نهایت به روستای "دم تنگ" رسیدم و ساعت ۱۵:۴۵ برنامه به سلامت و با تجربه های زیادی به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۲۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۵۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۷۷۲ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۲۰۴۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۲۴۸۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۰ - بیشینه دما مثبت ۳۷ درجه

وزش باد حدود ۱۰ الی ۳۵ کیلومتر