اشتران کوه رشته کوهی در شرق استان لرستان و یکی از بزرگترین رشته کوه های زاگرس است و دارای قلل صخره ای و سنگی بسیاری است. طول این خط الرأس که از جنوب شرقی تا شمال غربی ادامه دارد ۴۰ کیلومتر می باشد.
قله های بلند و پر برف ، دره های ژرف و طولانی ، رودهای دائمی ، پوشش گیاهی و جانوری بسیار متنوع که جز زیست بوم های مهم ایران تلقی می‌شود و جز مناطق حفاظت شده به شمار می‌آید.
بلند ترین قله این رشته کوه به نام سنبران به ارتفاع حدود ۴۰۹۰ متر است. که در زمستان یکی از رایج‌ترین مسیرهای صعود آن از روستای تیان است. روستای تيان بين دو شهرستان ازنا و درود قرار دارد اين روستا از سمت درود ۳۰ کيلومتر و از سمت ازنا حدود ۱۵ کيلومتر فاصله دارد که جاده آن از مسير جاده اصلی مشخص می باشد.
بالاخره روز موعود فرا رسید و طبق برنامه مقرر شد ساعت ۴ صبح روز پنج شنبه ۱۴ دی ۱۴۰۲ از سمت شهرکرد حرکت را به سمت مقصد یعنی روستای تیان آغاز کنیم. شهرکرد را با یک دستگاه ماشین سواری شخصی ترک نموده و با عبور از شهرهای بن - داران - الیگودرز و ازنا به سمت جنوب شرقی رفته و بعد از طی ۱۵ کیلومتر به دهستان دربند رفته و هنگام خروج از روستا وارد جاده ایستگاه راه آهن دربند شده و به ساختمان ایستگاه میرسیم و از زیرگذر راه اهن عبور نموده و سپس از روی پل رودخانه ماربره عبور کرده و وارد جاده روستای تیان می‌شویم. ماشین را در پارکینگ یکی از اهالی که برای کوهنوردان مهیا کرده قرار میدیم.
پس از رسیدن و آماده شدن همنوردان ساعت ۸ کوهپیمایی را آغاز کردیم از کنار قبرستان تيان به سمت محلي موسوم به تک درخت و سپس کل حسن رفتيم. متأسفانه وضعیت برف سال جاری بسیار کم بود و بیشتر مسیر خشک بود. ساعت ۱۱ صبح به پناهگاه گل گل رسیدیم و در کنار چشمه کمی استراحت کرده و تنقلات خوردیم و در ادامه به سمت گرده ماهی حرکت کردیم از ارتفاع ۳۱۰۰ متر کم کم برف روی زمین بیشتر میشد از سنگ مثقال و سپس از سنگ چخماق عبور کردیم در نهایت ساعت ۱۴:۳۰ به چال کبود در ارتفاع ۳۶۴۰ متر رسیدیم که ما بين قلل سنبران ، کول لايو ، گل گهر ، گلريزان و گل گل واقع شده است و نمایی زیبا و محسور کننده ای دارد.
در اکثر طول مسیر آنتن دهی موبایل وجود داشت.
با اینکه چادر همراه داشتیم ولی با رسیدن به جان‌پناه چال کبود و خالی بودن آن تصمیم به شب مانی در آن کردیم که بسیار از این تصمیم پشیمان شدیم چون که تا ساعت ده شب افراد و گروه های مختلف همچنان به جان پناه وارد میشدن و باوجود نبود فضای کافی، اصرار به ماندن داشتند. با وجود این مشکلات خواب کافی نداشتیم و صبح جمعه بعد از بیدار شدن و خوردن صبحانه ساعت ۶:۴۵ با کوله سبک به سمت قله سنبران حرکت کردیم از همان ابتدای صبح باد شدیدی می وزید ولی قابل تحمل بود مسیر انتخابی ما معروف به سوزنی ها بود که در این فصل مسیر مطمئن تری نسبت به سایر مسیر ها هست بعد از رسیدن به خط الراس وزش باد همچنان تند بود و گاهی تا ۵۰ کیلومتر می‌رسید. برای ایمنی بیشتر استفاده از کرامپون توصیه می شود.
بعد از عبور از مسیر تیغه ای و با برف کوبی مختصر در نهایت ساعت ۸:۴۵ به قله سنبران گام نهادیم و بعد از گرفتن چند عکس یادگاری و دیدن نمایی از قله های اطراف و دریاچه زیبای گهر از همان مسیر فرود آمدیم ، متأسفانه بعضی از گروه ها از مسیر قیف برمی‌گشتن که بسیار خطرناک است و در پاییز سال ۱۴۰۲ پنج کوهنورد در همین مسیر قیف در اثر بهمن جان باختن و هنوز باعث درس عبرت برای دیگران نشده است.
ساعت ۱۰ به جان پناه چال کبود رسیدیم و بعد از استراحت و خوردن تنقلات و جمع آوری وسایل به سمت روستای تیان برگشت را آغاز کردیم ، نهار را در پناهگاه گل گل میل کردیم و بعد از چند استراحت کوتاه در طول مسیر در نهایت ساعت ۱۶:۴۵ به روستا رسیدیم و برنامه به سلامت و خوشی پایان یافت.
مجموع پیمایش حدود ۲۶ کیلومتر
ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۱۷۸۰ متر
ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۴۰۹۰ متر
وضعیت آب و هوا :
پنجشنبه آفتابی - وزش باد حدود ۲۰ کیلومتر
جمعه آفتابی - وزش باد حدود ۳۰ الی ۵۰ کیلومتر
برچسب‌ها:
اشترانکوه,
قله,
کوهنوردی,
زمستان
