من زندگی را در آفتابی که بر علفزار افتاده بود، یافتم ، در زیر سایه درختی ، در ابر مسافری که از خاک ، آب و آسمان گذر کرده، یافتم.

روز پنج شنبه سوم خرداد هزار و چهارصد و سه ساعت ۶:۳۰ صبح از شهرکرد به سمت روستای "آنالوجه" حرکت کردیم. هدف برنامه ابتدا صعود قله "تاوا" از ارتفاعات رشته کوه دالان کوه بود.

دالان‌کوه ، رشته‌کوهی واقع در زاگرس مرکزی است که در غرب استان اصفهان، خط‌الرأسی به طول تقریبی ۴۰ کیلومتر دارد. این رشته‌کوه، در میان سه شهرستان فریدن، تیران و کرون و چادگان قرار گرفته‌ است. این رشته‌کوه هم‌ اکنون تحت سازمان حفاظت محیط زیست با نام منطقه حفاظت‌ شده دالان‌کوه است. در طول خط‌الرأس آن، قله‌های متعددی با ارتفاع بیش از ۳۰۰۰ متر وجود دارد. بلندترین نقطهٔ رشته‌کوه دالان‌کوه ، قله "داراب‌شاه" نام دارد که ۳۹۴۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در ۸ کیلومتری شرق شهر داران قرار دارد. از دیگر قله‌های مهم این رشته‌کوه عبارت‌اند از: مادرشاه، شادی ، نشاط ، احمدرضا و تاوا که آسان‌ترین مسیر برای صعود به قله تاوا از روستای آنالوجه و دشت چال‌گاو است.

مسیر انتخابی ما نیز همین مسیر بود. بعد از رسیدن به روستای آنالوجه و پارک کردن ماشین ، همنوردان با پوشیدن کفش کوهنوردی و آماده سازی کوله های خود ساعت ۸:۲۰ کوهپیمایی را در جهت شمال آغاز کردیم. از طریق راه مالرویی مشخص پیش می رفتیم. البته اهالی منطقه با موتور نیز از آن عبور می کردند. در طول مسیر خرگوش های بی دم (پایکا) بامزه ای نیز مشاهده کردیم که به جذابیت برنامه نیز افزوده بودند. مسیر را در جهت شمال غرب ادامه دادیم و بعد از حدود یک ساعت و نیم پیمایش به دشت پر از گل "چال گاو" و چشمه پرآب آن رسیدیم و صبحانه مختصری در همان محل صرف کردیم.بعد از وعده صبحانه مسیر پاکوب را به سمت شمال شرق پیش گرفتیم و بعد از دور زدن دامنه کوه به سمت شرق متمایل شدیم. هوا بسیار خنک و مطبوع بود و خلوت بودن منطقه نیز حس بسیار خوبی منتقل می کرد. ساعت ۱۲ ظهر به گردنه ای در ارتفاع حدود ۳۴۰۰ متر رسیدیم و در جای مناسبی کوله پشتی های سنگین خود را زمین گذاشته و با کوله حمله ادامه مسیر را طی کردیم. از روی یالی سمت جنوب شرق بالا روی را انجام دادیم. در نهایت ساعت ۱۳:۱۵ به چکاد " تاوا " با ارتفاع تقریبی ۳۶۷۰ متر قدم گذاشتیم. بعد از گرفتن چند عکس یادگاری و خوردن تنقلات ، فرود را از همان مسیر پیش گرفتیم. *در بالای قله و در قست هایی از دشت چال گاو دسترسی به آنتن وجود داشت*. ساعت حدود ۱۴ در محل مناسبی روی همان گردنه نهار را میل کردیم. بعد از وعده نهار مسیر را از طریق پاکوب مشخصی به سمت شمال شرق ادامه دادیم. پس از یک ساعت پیمایش به بالای دره بین دو رشته دالان کوه رسیدیم. از آن‌جایی که این رشته‌کوه از دو خط‌الرأس موازی تشکیل شده است رشته کوه شمالی از شهر دامنه منطقه فریدن شروع می شود و به روستای احمدرضا و چشمه مرغاب در منطقه کرون ختم می شود و رشته کوه جنوبی از روستای اشجرد شروع و تا روستای آب گرم کشیده شده است و حدفاصل این دو رشته کوه ، دشت‌های وسیعی وجود دارد و فضایی شبیه دالان به وجود آورده‌است، به همین دلیل به آن دالان کوه گفته می شود.

مسیر تا انتهای دره متأسفانه جاده خاکی دارد و همین امر از بکر ماندن منطقه جلوگیری می کند. بعد از کم کردن ارتفاع و رسیدن به جاده خاکی ، مسیر را جاده را ادامه دادیم تا به چشمه خونسرک رسیدیم و ساعت حدود ۱۷ در همان محل چادر ها را برپا کردیم. باز هم متاسفانه وجود جاده باعث شده بود که تعدادی اهالی مناطق اطراف با موتور و ماشین به این محل بیایند و با سر و صدای زیاد اجازه خواب راحت به ما ندادند.

روز جمعه بعد از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ها ساعت ۶:۳۵ حرکت را از سر گرفتیم و مسیر جاده را همچنان طی می‌کردیم. وجود سگ های گله باعث شده بود که با احتیاط بیشتر از کنار گله های عشایر منطقه عبور کنیم. ساعت ۸:۳۰ به چشمه دیگری رسیدیم و صبحانه را همان جا خوردیم. بعد از صبحانه مسیر جاده را ادامه دادیم تا به دو راهی رسیدیم که سمت چپ مسیر اصلی بود و تا روستای دوتو ادامه داشت ولی ما مسیر سمت راست را انتخاب کردیم تا از جاده و ماشین هایی که رفت و آمد می کردند نفسی راحت بکشیم. مسیر را به سمت جنوب شرق ادامه دادیم تا به چشمه ای دیگر رسیدیم. بعد از استراحت مفصلی و خوردن تنقلات مسیر دره ای به نام دره میانه را پیش گرفتیم که در وسط آن نیز چشمه دیگر وجود داشت. بعد از حدود ۳۵۰ متر بالاروی به گردنه ای رسیدیم. به صورت تراورسی دامنه کوه را به سمت جنوب ادامه دادیم تا به چشمه ای با نامه " گُری " رسیدیم که آب اندکی از آن جاری بود ولی همچنان قابل استفاده بود. وعده نهار را کنار چشمه صرف کردیم. بعد از نهار مسیر را به سمت جنوب غرب پیش گرفتیم. تعدادی پستی و بلندی را عبور کردیم و بعد از ارتفاع گرفتن حدود ۱۵۰ متر به گردنه ای دیگر رسیدیم که از بالای آن شهر چادگان ، سد زاینده رود و روستا های اطراف از جمله " کلبعلی " به خوبی دیده میشد. مسیر فرود سنگ ریزه ای بود ولی نرم بودن خاک باعث سهولت پایین رفتن ما می شد. بعد از رسیدن به پایین دست کوه مسیر پاکوب مشخصی را به سمت غرب ادامه دادیم تا به چشمه و چند درخت بادام که اطراف آن بود برخوردیم. در آن محل کمی استراحت کردیم. چایی کوهی دم و کمی تنقلات خوردیم و سپس به سمت روستا رهسپار شدیم. ساعت ۱۶ به روستای کلبعلی رسیدیم و برنامه ما به سلامت به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۳۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۶۱ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۳۶۷۰ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۱۷۰۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۱۹۲۰ متر

وضعیت آب و هوا :

پنج‌شنبه آفتابی - گاهی نیمه ابری

جمعه آفتابی

وزش باد حدود ۵ الی ۲۰ کیلومتر