رشته کوه البرز به سه بخش خاوری (شرقی)، مرکزی و باختری (غربی) بخش‌بندی می‌شود. البرز باختری از رودخانه آستاراچای تا دره سپیدرود، البرز مرکزی از دره سپیدرود تا دره فیروزکوه و رود تالار، و البرز خاوری از دره فیروزکوه تا گرگان‌رود و مرز خراسان کشیده شده است. البرز باختری بخش مهمی از کوه‌های تالش را در برمی‌گیرد. این کوه‌ها از گردنه حیران تا غرب شهرستان هشتپر کمابیش به خط راست به سمت جنوب سپس به سوی جنوب‌شرقی امتداد یافته و در جنوب شهرستان رشت به دره سپیدرود می‌پیوندد.

ناحیه کوهستانی البرز غربی از سمت شرق توسط رودخانه چالوس از البرز مرکزی جدا شده، از سمت غرب هم رودخانه سفید رود سراسر آن را جدا نموده است. از جمله مهم ترین شاخصه های البرز غربی وجود سه رودخانه عظیم با نام های سه هزار، شاهرود و طالقان رود در عمق این ناحیه کوهستانی زیبا می باشد.

بر آن شدیم این‌ بار سفری به سمت منطقه طالقان داشته باشیم.

منطقه کوهستانی طالقان در ۹۰ کیلومتری شهر کرج قرار گرفته است. این ناحیه زیستگاه حیات وحش و گونه‌های متنوع گیاهی است.

روز یکشنبه شب مورخ ۱۱ شهریور ساعت ۲۲ از طریق اتوبوس شهرکرد - کرج راهی شدیم. روز دوشنبه ساعت حدود ۵:۳۰ به ترمینال شهید کلانتری کرج رسیدیم. با همنوردان ساکن تهران و کرج در ترمینال به هم پیوستیم و از تاکسی های خط کرج - طالقان یک عدد ماشین پژو سواری کرایه کردیم. در ابتدای اتوبان ترافیک شدیدی بود و اکثر عموم مردم به سمت شمال در حرکت بودند. پس از حدود ۳ ساعت ماشین سواری به روستای پراچان رسیدیم. پراچان روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان طالقان در استان البرز ایران است. به روستا وارد شدیم و همنوردان آماده کوهپیمایی شدن ساعت حدود ۸:۳۰ بود که حرکت را آغاز کردیم و به سمت شمال غرب ادامه دادیم.‌از روی یال که پاکوب مشخصی داشت پیش می‌رفتیم. ساعت ۱۲ ظهر تا گردنه ای به ارتفاع تقریبی ۲۹۳۰ متر بالاروی انجام دادیم و سپس به سمت پایین دره ای در شمال غرب پیش رفتیم و بر خلاف جریان رودخانه پیمایش را انجام می‌دادیم. در مسیر چشمه های فراوانی وجود داشت که در این فصل از سال هنوز پرآب بودند. در مسیر دره ها و پاکوب های متعددی وجود داشت که باید با دقت مسیر مورد نظر را در بین آن ها انتخاب کرد. گاهی خود ما مسیر را اشتباه طی می‌کردیم ولی دوباره به مسیر اصلی باز می گشتیم. در قسمت هایی از دره نیز به دفعات از عرض رودخانه باید عبور می کردیم. در نهایت ساعت ۱۸:۱۵ در محلی اتراق کردیم. شام را صرف کردیم چند لیوان چایی تازه دم نوشیدیم. و کمی بعد بدون چادر ، زیر سقف آسمان زیبا پلک ها را برهم گذاشتیم.

روز سه‌شنبه بعد از بیدار شدن و آماده شدن همنوردان ساعت ۵:۴۰ کوهپیمایی را از سر گرفتیم. به سمت شمال شرق متمایل شدیم و همچنان داخل هزارتویی از دره های متعدد و بر خلاف جریان رودخانه پیش می‌رفتیم. بعد از دو ساعت پیمایش صبحانه را در جای مناسبی میل کردیم. یکی از چوپان های منطقه را ملاقات کردیم که از تبار افغانستان بود و با گرمی از ما استقبال کرد و اطلاعاتی از مسیر به ما داد. بعد از صرف صبحانه همچنان داخل دره ای با نام "کلوان" پیمایش می کردیم و با فراز و فرودهای فراوان بالاخره به انتهای دره نزدیک‌تر شدیم. بعد از پر کردن بطری های آب به سمت خط الراس بالا روی را انجام دادیم. از روی یالی در سمت جنوب مسیر را انتخاب کردیم. شیب زیاد مسیر و سنگ ریزه ها و خاک سفت حرکت را کند کرده بود. ساعت ۱۲ ظهر در ارتفاع تقریبی ۳۸۰۰ متر به ابتدای خط الراس رسیدیم و کمی بعد در محلی نهار را صرف کردیم.

در اطراف مناظر زیبای از خط الراس هفت خوان ها ، خط الراس خرسان ها ، نگین ها می‌توان مشاهده کرد. استراحت مفصلی انجام دادیم تا آماده از سرگرفتن کوهپیمایی شویم. در جهت جنوب شرقی حرکت را ادامه دادیم. ساعت ۱۴:۵۵ به چکاد اصلی "کلوان" به ارتفاع تقریبی ۴۰۹۷ متر قدم گذاشتیم. کمی تنقلات خوردیم و راهی ادامه خط الراس شدیم. ساعت ۱۵:۲۶ نیز چکاد "بام" به ارتفاع تقریبی ۴۱۰۵ متر صعود کردیم. پس از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت دره ای در جهت شمال فرود را آغاز کردیم. ساعت ۱۶:۲۰ به پای برکه ای در ارتفاع ۳۸۳۰ متر رسیدیم که آب آن گنداب شده بود و ما ناچارا از آن استفاده کردیم. محل کمپ شب دوم را در کنار برکه برپا کردیم. برف چال های اندکی نیز باقی مانده بودند که نشان دهنده کم بارشی سال های گذشته را می‌داد.

روز چهارشنبه پس از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ها ساعت ۶:۱۰ به سمت شرق بالاروی را آغاز کردیم. پس از قرار گرفتن دوباره روی خط الراس مسیر را ادامه دادیم. ساعت ۱۰ صبحانه را میل کردیم و ساعت ۱۱ به گردنه "میش چال" به ارتفاع تقریبی ۴۰۵۰ متر رسیدیم که دو دره مهم طالقان و "سه هزار" را به هم متصل می کند. طبق انتظار به سمت دره "طالقان" در جهت جنوب شرقی و داخل راه مالرو مسیر را پیش گرفتیم. با توجه به پاکوب بسیار خوب سرعت گروه افزوده شد. ساعت ۱۱:۵۰ چشمه ای بسیار پرآب و خنک در مسیر برخوردیم و از آب گوارای آن حسابی نوشیدیم.

مسیر پاکوب را به سمت پایین همچنان ادامه دادیم و چشمه های فراوانی در مسیر مشاهده کردیم. ساعت حدود ۱۳ به محل زیبای "دمچه" رسیدیم و نهار را همان جا صرف کردیم. روی چمن زار استراحتی کردیم. پس از توقفی که داشتیم کوهپیمایی را از سر گرفتیم. به دوراهی رسیدیم و مسیر را به سمت شرق ادامه دادیم تا در نهایت ساعت ۱۶ به محلی به نام "پیازچال" رسیدیم که پر از سرسبزی و علفزار و چشمه آب بود. در محل مناسبی کمپ شب سوم را برپا کردیم.

روز چهارم برنامه پنج شنبه صبح ساعت ۴:۱۵ از خواب بیدار شدیم و ساعت ۵ آماده حرکت شدیم. در جهت جنوب و جنوب غرب کوهپیمایی را ادامه دادیم. پاکوب مسیر کاملاً مشخص بود. داخل دره و در جهت رودخانه حرکت می‌کردیم و از طبیعت که بار دیگر پذیرای ما بود سپاس گذار بودیم.

متأسفانه جاده را تا جای ممکن ادامه داده بودند و پای افرادی مثل موتور سوار ها را به این منطقه باز کرده بودند و متأسفانه هیچ نظارتی هم وجود نداشت. ساعت حدود ۷:۵۵ به جاده خاکی رسیدیم. یک نیسان یک گروه ۴ نفره را به تازگی پیاده کرده بود و بعد از دیدن ما توقف کرد و ما از فرصت استفاده کرده و سوار شدیم و سه کیلومتر آخر مسیر را با ماشین طی کردیم .در نهایت ساعت ۸:۲۵ به روستای پراچان رسیدیم و برنامه به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۴۴ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۷۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۴۱۰۵ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در سه روز و نیم حدود ۳۰۳۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در سه روز و نیم حدود ۲۹۵۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۰ - بیشینه دما مثبت ۳۸ درجه

وزش باد حدود ۵ کیلومتر

افراد حاضر در برنامه:

پوریا باقرزاده

ناصر فوقانی

محسن فوقانی

هادی فوقانی

علی جباری

منطقه دو هزار بدون اغراق یکی از زیباترین مکان‌های طبیعت گردی ایران هست. منطقه‌ای بکر و وسیع در دل کوه‌های مازندران که در اصل بخشی از جنگل‌های هیرکانی هست، قدمت این جنگل‌ها بعضاً به میلیون‌ها سال می‌رسد.
جاده دو هزار از بخش خرم آباد در شهر تنکابن شروع می‌شود و در طول این مسیر جنگل‌های سرسبز، رودخانه، آبشار و چشمه آب معدنی مشاهده می‌شود.
اولین روایتی که درمورد اسم این جنگل‌ها وجود دارد این است که چون جنگل دو هزار و سه هزار، دوهزار متر و سه هزار متر از سطح دریا ارتفاع دارند به همین دلیل این نام بر روی آن‌ها گذاشته شده است.
روایت دوم به لهجه بومی ساکنین این منطقه برمی‌گردد. در لهجه محلی هراز به معنی رود است و به علت وجود دو رودخانه در جنگل دو هزار و سه رودخانه در جنگل سه هزار به نام‌های شلف رود، گرمارود، مرانرود که از این جنگل عبور داشتند، این منطقه به جنگل دو هزار و سه هزار معروف شدند. کلمه هراز با گذشت زمان به هزار تغییر پیدا کرد. (منبع در رابطه با این موضوع نامعتبر است)

روز پنج شنبه ۱۸ آبان بعد از رسیدن و آماده شدن ساعت ۶:۳۰ صبح به همراه ۸ همنورد دیگر طبق هماهنگی های انجام شده از روستای میان کوه کوهپیمایی خود را آغاز کردیم.
روستای میان کوه از توابع بخش کوهستان ، جنوبی‌ترین بخش از شهرستان تنکابن واقع در غرب استان مازندران است. بخش کوهستان شامل دهستان‌های سه‌هزار، دوهزار و میاندامان است.
بعد از پیمایش حدود ۷ کیلومتر به کنار رودخانه نوشارود رسیدیم. در مسیر چهار چشمه آب وجود داشت که در این فصل سال هنوز آب کافی از آن ها جریان داشت.
هوای مطبوع و خنک صبح گاهی و قدم زدن در کنار درختان سر به فلک کشیده ، گذر از چشمه‌ها و رودخانه خروشان ، گوش دادن به صدای پرندگان لذت وصف نشدنی به همراه داشت.
بعد از رسیدن به نزدیکی دره ای به نام نیاردره مسیر بالاروی از پاکوب سمت راست را پیش گرفتیم که با شیب متوسطی تا امام زاده راشتان پیش می‌رفت، در کنار امام زاده کلبه مناسبی همراه با تجهیزات اولیه مثل پتو ، چراغ و.. برای استراحت و حتی شب مانی وجود دارد که ما ساعت ۱۲ در آن جا نهارمان را میل کردیم. چشمه ای که در کنار امام زاده قرار داشت متاسفانه خشک شده بود.
با ادامه دادن مسیر مشخصی که وجود داشت ساعت ۱۳:۴۵ به روستای نیل کلایه و ساعت ۱۴:۱۰ به روستای نوشا رسیدیم و ساعت ۱۴:۲۰ در نزدیکی دشتی به نام شاه نشین کمپ خود را برپا کردیم.
قدمت روستای نوشا در حدود دوهزار سال تخمین زده شده است. دلیل این گفته نیز اثار تاریخی و باستانی با ارزشی است که در این روستا یافت شده است و هر یک در جایگاه خود صفحه ای از کتاب تاریخی قدمت روستا و منطقه را رقم می زند. جدای از تمام اینها نشانه هایی از حضور حاکمان بزرگ در طول تاریخ در این منطقه وجود دارد که از جمله ی این نشانه ها می توان به یک حمام بسیار زیبا با کاشی کاری هایی از نوع الوان و یک دشت شاه نشین با محل بستن و استراحت چارپایان اشاره کرد که همگی نشانه ی توجه خاص بزرگان در گذشته به این روستا بوده است.
در این روستای بکر و زیبا هنوز پای هیچ ماشینی به آن باز نشده است و تنها وسایل نقلیه که پا بر دل آن نهاده اند موتور و هلیکوپتر بوده اند. موتور تنها توسط مردم بومی و آن هم گاهی اوقات استفاده می شود و هلیکوپتر به ندرت و بنا بر ضرورت در آن دیده شده است. مسیر رفت و آمد عموم مردم آن منطقه بدین صورت است که بایستی با پای پیاده یا با قاطر طی شود.
کلمه ی نوشا به معنای نسیم خنک صبحگاهی است.

تنوع زیست محیطی منطقه و زیبایی منحصر به فردش توجه همه ما را به خودش جلب کرده بود.
یکی از جاذبه های آن دیدن قله های مرتفع مثل سیالان ، کندیگان ، خان بن ، یان و خش چال هست که با وجود برف در ارتفاعات ، مناظر چشم نوازی به وجود آورده بود.
تماشای درختان و طبیعت رنگارنگ این منطقه آن هم در پاییز، شما را یاد تابلوهای نقاشی بی نقص و زیبا می‌اندازد.
روز جمعه بعد از جمع آوری چادر و وسایل و خوردن چایی و بیسکوئیت ساعت ۶ صبح مسیر برگشت را پیش گرفتیم.
در ابتدای صبح تماشای طلوع خورشید با رنگ های دل پذیر و زیبا‌ از وسط جنگل‌ روحمان را صفا داد.
با سرعت نسبتاً خوبی پیش می رفتیم و بعد از فراز و فرودهای زیادی ساعت ۱۱:۱۵ به پای ماشین خود در روستای میان کوه رسیدیم و بعد از خوردن وعده غذایی مختصری‌ از دیگر همنوردان جدا شدیم و به سمت استان گیلان رهسپار شدیم در مسیر برگشت از پارک ملی بوجاق نیز دیدن کردیم که واقعاً طبیعت زیبایی داشت و دیدن سفید رود دومین رودخانه طولانی ایرانی ، دیدن دریای مواج کاسپین و حیات وحش منطقه لحظات زیبا و اوقات خوشی برای ما ساخت.

مجموع پیمایش حدود ۳۰ کیلومتر
ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۱۰۵۰ متر
ارتفاع بالاترین نقطه : حدود ۲۱۸۰ متر

وضعیت آب و هوا :
پنج‌شنبه آفتابی
جمعه از ظهر هوا نیمه ابری گاهی رگبار باران
وزش باد حدود ۵ تا ۱۵ کیلومتر

شاه پیل کوه که از قله های شمالی البرز مرکزی است و در استان مازندران و مرز شهرستان‌های نوشهر و چالوس و نزدیکی مرزن آباد قرار دارد.
این کوه از سمت شمال شرق به روستای فیروزآباد و از جبهه غربی به جاده چالوس محدود می‌شود که به ترتیب از شمال به جنوب روستاهای مجلار، مکارود و سیاه‌بیشه حد آن را تعیین کرده‌اند و از جانب شمال حدود ۴۰ کیلومتر تا شهر چالوس فاصله دارد.
در سمت شمال غرب منطقه زیبای علم کوه و تخت سلیمان و در سمت جنوب قله وروشت با دیواره‌های زیبایش واقع شده‌اند.
قله شاه‌ پیل‌ کوه در شرق منطقه حفاظت‌شده چهارباغ واقع شده است.
وجه‌ تسمیه قله: پیل در زبان فارسی به معنای فیل است و در زبان گیلکی و مازنی به معنای بزرگ و عظیم به کار می‌رود. درنتیجه شاه پیل کوه یعنی “کوه بزرگ” (منبع نامعتبر)

به طور معمول صعود به قله شاه پیل کوه از هر یک از روستاهای واقع در یال شمالی این کوه صورت می‌گیرد:

1- روستای پی رجه ، واقع در شهر مرزن‌آباد
2- روستای آشیر، واقع در شهر مرزن‌آباد (مسیر صعود ما)
3- روستای فیروزآباد، واقع در بخش کجور، شهرستان نوشهر

یکی از مسیر های دسترسی به قله شاه‌ پیل‌ کوه از طریق معروف‌ ترین و در عین حال یکی از زیباترین جاده‌های ایران ، جاده چالوس است.

نرسیده به مرزن‌ آباد و حدود ۹ کیلومتری آن، با تابلوی روستای میجلار به سمت شرق منحرف شوید. تا روستای میجلار یک کیلومتر راه در پیش دارید. از میجلار، بعد از ۶ کیلومتر راه پرپیچ و خم به روستای پنجک می‌رسید و ۳ کیلومتر بعد وارد روستای آشیر می‌شوید.

همراه ۵ همنورد دیگر در انتهای جاده خاکی روستا پیاده شدیم و پنج شنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۲ ساعت ۷ صبح کوهپیمایی خود را آغاز کردیم. سه نفر از دوستان قصد صعود به قله نداشتند و از همان ابتدا جدا شدیم و قرار دیدار ما برای کمپ ، محلی به نام مال گردن بود.
مسیر با خارج شدن از روستا وارد پاکوب جنگلی مشخصی می شود که در این فصل برگ های زیادی روی آن را پوشانده است بعد از گذشت حدود یک ساعت و نیم با عبور از کنار معابر و مناظر بسیار زیبای جنگلی که با درختان بلندی پوشانده شده و عموما به شکل تراورس است به چشمه ی مال گردن رسیدیم و پس از خوردن صبحانه در کنار چشمه با کمی صعود به خود گردن مال گردن می رسیم که محل مناسبی جهت کمپ و شب مانی است.
در این موقع سال در مسیر ما فقط دو چشمه آب دیده شد که یکی همان ابتدای روستا و دیگری در مال گردن قرار داشتند.
خورشید به آرامی بالا می‌آید و تلالو آن در میان درختان نمایان می‌شود.
پس از دو ساعت پیمایش ، مسیر را به سمت گردنه زین وش ادامه داده ، عبور از این مسیر زیبا و طاق درختان جنگلی پی‌در‌پی آن را لذت‌ بخش کرده است.
باران زمین را شل و گل آلود کرده بود عبور از بعضی سراشیب ها به آهستگی و با احتیاط صورت می گرفت.
در نهایت به چند کلبه و گوسفند سرای محلی می‌رسیم که در ارتفاع حدود ۲۵۰۰ متری قرار دارند.
در این نقطه جنگل به پایان می رسد و پوشش گیاهی تغییر می کند.
پس از استراحت و خوردن غذای جزئی در آن محل ، یال منتهی به قله را ادامه می دهیم پس از حدود ۳ ساعت ساعت ۱۴:۱۵ به چکاد شاه پیل کوه با ارتفاع ۳۴۰۲ متر رسیدیم.
پس از گرفتن چند عکس و خوردن تنقلات به سرعت به پایین حرکت کردیم و در ساعت ۱۷:۴۵ به محل کمپ در مال گردن رسیدیم که سه نفر دوستان که منتظر ما بودند با آن ها دیدار کردیم.
روز جمعه ساعت ۶ صبح از خواب بیدار شدیم و بعد از خوردن صبحانه و جمع کردن چادر ها و وسایل ساعت ۷:۱۵ مسیر برگشت را پیش گرفتیم.
طبق پیش بینی هواشناسی از صبح انتظار بارندگی شدیدی داشتیم ولی بارش باران ملایمی داشتیم.
در زیر نم نم و لطافت باران از همان آغاز روحمان را سبک کرد و هر چه قدم به جلو می گذاشتیم از زمین بیشتر اوج می گرفتیم روحمان را صفا میداد و می شست.
درختان رقص‌کنان در میان مه و باران خودنمایی می‌کنند و قطرات باران بر روی برگ آن‌ها به ما خوش‌آمد می‌گویند.
برای اینکه در مسیر برگشت ماشین در گل فرو نرود و باعث مشکلات آتی شود همان روز پنج شنبه تصمیم گرفته شد که ماشین را به روستای پایین تر که پنجک نام داشت و آسفالت بود پارک شد. ما جمعه صبح بعد از عبور از روستای آشیر ساعت ۹:۴۵ به روستای پنجک رسیدیم و برنامه به سلامت و خاطرات خوش پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۲۵ کیلومتر
ارتفاع پایین ترین نقطه: ۱۲۰۰ متر
ارتفاع بالاترین نقطه : ۳۴۰۲ متر

وضعیت آب و هوا :
پنج شنبه آفتابی - گاهی نیمه ابری
جمعه ابری به همراه بارندگی حدود ۴ میلی متر
وزش باد حدود ۱۰ تا ۳۰ کیلومتر