منطقه دو هزار بدون اغراق یکی از زیباترین مکان‌های طبیعت گردی ایران هست. منطقه‌ای بکر و وسیع در دل کوه‌های مازندران که در اصل بخشی از جنگل‌های هیرکانی هست، قدمت این جنگل‌ها بعضاً به میلیون‌ها سال می‌رسد.
جاده دو هزار از بخش خرم آباد در شهر تنکابن شروع می‌شود و در طول این مسیر جنگل‌های سرسبز، رودخانه، آبشار و چشمه آب معدنی مشاهده می‌شود.
اولین روایتی که درمورد اسم این جنگل‌ها وجود دارد این است که چون جنگل دو هزار و سه هزار، دوهزار متر و سه هزار متر از سطح دریا ارتفاع دارند به همین دلیل این نام بر روی آن‌ها گذاشته شده است.
روایت دوم به لهجه بومی ساکنین این منطقه برمی‌گردد. در لهجه محلی هراز به معنی رود است و به علت وجود دو رودخانه در جنگل دو هزار و سه رودخانه در جنگل سه هزار به نام‌های شلف رود، گرمارود، مرانرود که از این جنگل عبور داشتند، این منطقه به جنگل دو هزار و سه هزار معروف شدند. کلمه هراز با گذشت زمان به هزار تغییر پیدا کرد. (منبع در رابطه با این موضوع نامعتبر است)

روز پنج شنبه ۱۸ آبان بعد از رسیدن و آماده شدن ساعت ۶:۳۰ صبح به همراه ۸ همنورد دیگر طبق هماهنگی های انجام شده از روستای میان کوه کوهپیمایی خود را آغاز کردیم.
روستای میان کوه از توابع بخش کوهستان ، جنوبی‌ترین بخش از شهرستان تنکابن واقع در غرب استان مازندران است. بخش کوهستان شامل دهستان‌های سه‌هزار، دوهزار و میاندامان است.
بعد از پیمایش حدود ۷ کیلومتر به کنار رودخانه نوشارود رسیدیم. در مسیر چهار چشمه آب وجود داشت که در این فصل سال هنوز آب کافی از آن ها جریان داشت.
هوای مطبوع و خنک صبح گاهی و قدم زدن در کنار درختان سر به فلک کشیده ، گذر از چشمه‌ها و رودخانه خروشان ، گوش دادن به صدای پرندگان لذت وصف نشدنی به همراه داشت.
بعد از رسیدن به نزدیکی دره ای به نام نیاردره مسیر بالاروی از پاکوب سمت راست را پیش گرفتیم که با شیب متوسطی تا امام زاده راشتان پیش می‌رفت، در کنار امام زاده کلبه مناسبی همراه با تجهیزات اولیه مثل پتو ، چراغ و.. برای استراحت و حتی شب مانی وجود دارد که ما ساعت ۱۲ در آن جا نهارمان را میل کردیم. چشمه ای که در کنار امام زاده قرار داشت متاسفانه خشک شده بود.
با ادامه دادن مسیر مشخصی که وجود داشت ساعت ۱۳:۴۵ به روستای نیل کلایه و ساعت ۱۴:۱۰ به روستای نوشا رسیدیم و ساعت ۱۴:۲۰ در نزدیکی دشتی به نام شاه نشین کمپ خود را برپا کردیم.
قدمت روستای نوشا در حدود دوهزار سال تخمین زده شده است. دلیل این گفته نیز اثار تاریخی و باستانی با ارزشی است که در این روستا یافت شده است و هر یک در جایگاه خود صفحه ای از کتاب تاریخی قدمت روستا و منطقه را رقم می زند. جدای از تمام اینها نشانه هایی از حضور حاکمان بزرگ در طول تاریخ در این منطقه وجود دارد که از جمله ی این نشانه ها می توان به یک حمام بسیار زیبا با کاشی کاری هایی از نوع الوان و یک دشت شاه نشین با محل بستن و استراحت چارپایان اشاره کرد که همگی نشانه ی توجه خاص بزرگان در گذشته به این روستا بوده است.
در این روستای بکر و زیبا هنوز پای هیچ ماشینی به آن باز نشده است و تنها وسایل نقلیه که پا بر دل آن نهاده اند موتور و هلیکوپتر بوده اند. موتور تنها توسط مردم بومی و آن هم گاهی اوقات استفاده می شود و هلیکوپتر به ندرت و بنا بر ضرورت در آن دیده شده است. مسیر رفت و آمد عموم مردم آن منطقه بدین صورت است که بایستی با پای پیاده یا با قاطر طی شود.
کلمه ی نوشا به معنای نسیم خنک صبحگاهی است.

تنوع زیست محیطی منطقه و زیبایی منحصر به فردش توجه همه ما را به خودش جلب کرده بود.
یکی از جاذبه های آن دیدن قله های مرتفع مثل سیالان ، کندیگان ، خان بن ، یان و خش چال هست که با وجود برف در ارتفاعات ، مناظر چشم نوازی به وجود آورده بود.
تماشای درختان و طبیعت رنگارنگ این منطقه آن هم در پاییز، شما را یاد تابلوهای نقاشی بی نقص و زیبا می‌اندازد.
روز جمعه بعد از جمع آوری چادر و وسایل و خوردن چایی و بیسکوئیت ساعت ۶ صبح مسیر برگشت را پیش گرفتیم.
در ابتدای صبح تماشای طلوع خورشید با رنگ های دل پذیر و زیبا‌ از وسط جنگل‌ روحمان را صفا داد.
با سرعت نسبتاً خوبی پیش می رفتیم و بعد از فراز و فرودهای زیادی ساعت ۱۱:۱۵ به پای ماشین خود در روستای میان کوه رسیدیم و بعد از خوردن وعده غذایی مختصری‌ از دیگر همنوردان جدا شدیم و به سمت استان گیلان رهسپار شدیم در مسیر برگشت از پارک ملی بوجاق نیز دیدن کردیم که واقعاً طبیعت زیبایی داشت و دیدن سفید رود دومین رودخانه طولانی ایرانی ، دیدن دریای مواج کاسپین و حیات وحش منطقه لحظات زیبا و اوقات خوشی برای ما ساخت.

مجموع پیمایش حدود ۳۰ کیلومتر
ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۱۰۵۰ متر
ارتفاع بالاترین نقطه : حدود ۲۱۸۰ متر

وضعیت آب و هوا :
پنج‌شنبه آفتابی
جمعه از ظهر هوا نیمه ابری گاهی رگبار باران
وزش باد حدود ۵ تا ۱۵ کیلومتر