بار دیگر طبیعت سخاوتمندانه ما را فراخواند و طبق اعلام برنامه گروه کوهنوردی پیام زردکوه شهرکرد برای بازدید از دریاچه گهر واقع در استان لرستان ، نام نویسی کردیم.

دریاچه گهر، یک جواهر درخشان با ویژگی‌های طبیعی منحصربه‌فرد، درست در دلِ اشترانکوه قرار دارد و به «نگین اشترانکوه» مشهور است.

این دریاچه در ارتفاع تقریبی ۲۳۳۵ متر از سطح دریا قرار گرفته‌است. به طور میانگین سالانه در حدود ۷۰٬۰۰۰ گردشگر اقدام به بازدید از این منطقه می‌نمایند. و دیگر خبری از بکری منطقه وجود ندارد. هر جایی که قدم گذاشتیم پر از زباله و تخریب انسان ها بود و پر از آلودگی های مختلف بود.

گهر شامل ۲ بخش به نام‌های گهر بزرگ (کله گهر) و گهر کوچک (کره گهر) می‌باشد. دریاچه گهر بزرگ حدود ۱۷۰۰ متر درازا و ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر پهنا و ۴ تا ۲۸ متر ژرفا دارد. ساحل این دریاچه به جز قسمت مدخل دریاچه (ضلع غربی) و قسمت مقابل‌اش (ضلع شرقی) که ساحلی ماسه‌ای دارد و برای شنا مناسب است در سایر نقاط دارای ساحلی صخره‌ای است که برای شنا مناسب نیست. در قسمت پایین دریاچه، جنگلی انبوه وجود دارد که در شرف نابودی است. در قسمت بالای آن نیز جنگلی انبوه وجود دارد که این جنگل هم در معرض خطر نابودی است. دریاچه گهر کوچک هم که سالیان پیش خشک شده است.علت افزایش حجم آب خروجی دریاچه وجود چشمه‌های در قسمت تحتانی آن است. آب اصلی تأمین‌کننده دریاچه از طریق رودخانه ورودی آن یعنی رودخانه تاپله است.

دریاچه گهر چند مسیر برای دسترسی دارد. بهترین مسیر برای عموم طبیعت‌گردان ، مسیر دورود و مسیر الیگودرز است.

پیاده روی دریاچه گهر از سمت شهرستان دورود حدود ۱۴ کیلومتر (۶ ساعت) و از سمت شهرستان الیگودرز حدود ۸ کیلومتر (۳ ساعت) می‌باشد.

مسیر مورد نظر ما مسیر الیگودرز بود و از طریق جاده الیگودرز - شول آباد وارد جاده خاکی شدیم که حدود ۲۰ کیلومتر جاده خاکی ناهموار پیش روی ما بود و پس از یک ساعت و نیم به انتهای جاده خاکی که با مینی بوس ممکن بود رسیدیم. پس از پیاده شدن ، عده ای همنوردان اقدام به کرایه الاغ کردند و کوله های خود را به آن ها سپردند. ساعت حدود ۹ صبح کوهپیمایی را آغاز کردیم. در جهت شمال غربی در پاکوب مشخصی حرکت می‌کردیم. در مسیر چند چشمه وجود داشت که حتی در این موقع از سال می‌توان از آب آن ها استفاده کرد. پس از طی مسیر کوتاهی وارد قسمت جنگلی مسیر شدیم که عمده پوشش آن را درختان بید تشکیل می‌داد. در قسمت شمال هم می‌توان سنبران بلندترین قله اشترانکوه را به خوبی مشاهده کرد. ساعت ۱۲:۳۰ به دریاچه گهر رسیدیم. و انبوهی از جمعیت نیز در کنار دریاچه حضور داشتند که چادر و تارپ های بزرگ برپا کرده بودند. ما نیز چادر های خود را برپا کردیم و نهار را همان جا صرف کردیم.پس از استراحت مفصلی که انجام دادیم. تصمیم گرفتیم پیاده روی یک ساعتی دور دریاچه داشته باشیم. قدم زدن در این قسمت از مسیر بسیار لذت بخش و روح افزا بود. در قسمت هایی رنگ فیروزه ای و شفاف آب مناظر بدیعی بوجود آورده بود.از طریق پاکوب مسیر و از کنار نیزار ها عبور کرده و خود را به آن طرف دریاچه که اکثراً از مسیر درود به آن سمت می آیند خود را رساندیم. پاسگاه محیط بانی ، دستشویی ، شیر آب ، مغازه و امکانات کافی این‌ سمت دریاچه وجود داشت. بعد از تماشا و گشت و گذار در منطقه با نزدیک شدن غروب خورشید مسیر بازگشت را از همان مسیر پیش گرفتیم.

روز جمعه صبح ۲۳ شهریور ۱۴۰۳ بعد از بیدار شدن و جمع آوری وسایل و چادر ها از همان مسیر روز گذشته به پای مینی بوس بازگشتیم. مسیر بازگشت چون سربالایی بود کمی زمان بیشتری صرف‌ شد. ساعت ۱۱ صبح سوار مینی‌بوس شده و به سمت شهرکرد رهسپار شدیم.

مجموع پیمایش حدود ۱۵ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۳۳۵ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۲۶۷۰ متر

مجموع ارتفاع صعود شده در دو روز حدود ۴۵۰ متر

مجموع کاهش ارتفاع در دو روز حدود ۴۰۰ متر

وضعیت آب و هوا :

تمام روز ها آفتابی - کمینه دما مثبت ۱۵ - بیشینه دما مثبت ۳۵ درجه

وزش باد حدود ۵ الی ۲۰ کیلومتر