کوهستان زردکوه در جنوب غربی ایران در استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است. این رشته کوه طولانی ترین کوهستان زاگرس مرکزی محسوب می شود که از شمال غربی به طرف جنوب شرقی کشیده شده است و ما بین شهرستان کوهرنگ ، بازفت ، دهستان دو آب صمصامی و میان کوه موگویی واقع شده است.

این کوهستان قله های بسیاری دارد که هنوز برآورد دقیقی از قلل این منطقه به دست نیامده و هنوز به نام برخی از آنها در نقشه های جغرافیایی اشاره نشده است. با توجه به اطلاعات در دسترس احتمالا تعداد قله های بالاتر از ۴۰۰۰ متر زرد کوه حدود ۲۰ مورد می باشد. شاخص ترین قله های زردکوه همچون کلونچین که بلندترین قله ی زردکوه با ارتفاع حدود ۴۲۲۱ متر ، هفت تنان حدود ۴۱۰۰ متر ، دوزرده حدود ۴۰۱۰ متر و ... به حساب می آیند.

قله هفت تنان در منطقه زرد کوه به معنای هفت مردان است. هفت مرد مقدس که از جور حاکمان وقت به کوه پناه برده و در دل کوه بخاطر جلوگیری از گزند دشمنان از نظرها غایب شده اند.(منبع نامعتبر)

یکی از راه های معمول برای صعود به این قله باید از شهرستان چلگرد به سمت روستای شیخ علیخان حرکت کرد و از طریق پل فلزی که بر روی رودخانه قرار دارد خود را به ابتدای جاده خاکی آن طرف پل رساند.

روز سه‌شنبه ۱ اسفند ۱۴۰۲ به اتفاق یکی از دوستان و همنوردان خود آقای ناصر فوقانی ساعت ۴:۴۵ صبح از شهرکرد عزیمت کردیم پس از رسیدن به مقصد و پوشیدن کفش های زمستانه و آماده شدن ساعت ۶:۴۵ از روستای شیخ علی خان کوهپیمایی را آغاز کردیم. از همان ابتدا حجم برف در منطقه زیاد بود ولی با توجه به یخ زدن لایه های زیرین برف ، برف کوبی سنگینی نداشتیم و همین امر سرعت ما را بالا برد. حرکت را به سمت غرب ادامه دادیم تا به دره رسیدیم و از راه پاکوب که گاها نیمه مشخص بود به صورت تراورسی بر خلاف جریان رودخانه آبسرده ادامه دادیم و به تدریج با کم کردن ارتفاع به کف دره رسیدیم برای عبور از رودخانه چند راه وجود دارد از جمله عبور از پل طبیعی به نام "جه جه" که در زمستان خطرات بالقوه خودش را دارد و ما از آن صرف نظر کرده و راه دیگری انتخاب کردیم. همنورد دیگر با در آوردن کفش ها از رودخانه عبور کرد و بنده با پوشیدن پلاستیک روی کفش قصد عبور داشتم که در وسط عبور از رودخانه پلاستیک پاره شد و آب به کفش ها نفوذ کرد و به ناچار با همان وضعیت مسیر را ادامه دادم. پس از عبور از رودخانه همچنان بر خلاف جریان آب حرکت کردیم و سپس با صعود و فرود هایی از تپه‌های منطقه ساعت ۱۱:۵۰ خود را به ابتدای یال منتهی به گردنه "لاشیر" رساندیم

در محلی که دشت به کوه منتهی می شود، پناهگاهی وجود دارد که ظرفیت آن حدودا ۲۵ نفر می باشد. که البته از مسیر ما دور بود و در نتیجه کاربردی هم برای ما نداشت.

یال را ادامه داده و کم کم ارتفاع می‌گیریم ساعت ۱۴ هوا نامساعد می شود و برف شروع به باریدن می کند و ما در محل نسبتاً مناسبی چادر را برپا کردیم و در ارتفاع ۳۲۰۰ متر شب اول را زیر شلاق باد و بوران کوهستان سپری کردیم.

چهارشنبه صبح پس از بیدار شدن و خوردن صبحانه و پوشیدن تجهیزات کمپ خود را ترک کرده و ساعت ۷ حرکت را آغاز کردیم پس از یک ساعت پیمایش در شیب نسبتا تندی خود را به ابتدای گردنه در ارتفاع حدود ۳۶۰۰ متر رساندیم و سپس به سمت شمال غرب خط الراس را ادامه دادیم و به گرده سنگی منتهی به قله هفت تنان خود را رساندیم. زیبایی های وصف ناشدنی زردکوه ، یخچال ایلوک یا ” ایل بیگ ” ، سفید پوش بودن تمام صخره ها و دشت ها و قله ها همه و همه ما را مبهوت خود کرده بود و بسیار روح نواز بود.

پس از دو ساعت کوهپیمایی از ابتدای گرده تا قله در نهایت ساعت ۱۱:۱۵ به چکاد هفت تنان رسیدیم. پس از گرفتن چند عکس یادگاری و دیدن مناظر اطراف فرود را آغاز کردیم و از همان مسیر که آمده بودیم به سمت کمپ خود در ساعت ۱۳:۳۰ رسیدیم. نهار و چایی را میل کردیم و با توجه به خستگی و زمان بر بودن جمع آوری چادر و وسایل تصمیم گرفتیم در همان محل یک شب مانی دیگر داشته باشیم.

روز پنج شنبه پس از بیدار شدن و خوردن صبحانه و جمع آوری وسایل و چادر و پوشیدن تجهیزات ساعت ۸ حرکت را به سمت روستای شیخ علی خان آغاز کردیم و پس از عبور از رودخانه کمی غذا و چایی در کنار رودخانه میل کردیم. مناظر منطقه همچنان چشم نواز بود و ما غرق در زیبایی های مسیر بودیم. بالاخره در ساعت ۱۲:۳۵ به روستا رسیدیم و برنامه با موفقیت و سلامتی به پایان رسید.

مجموع پیمایش حدود ۲۶ کیلومتر

ارتفاع پایین ترین نقطه: حدود ۲۴۸۰ متر

ارتفاع بالاترین نقطه صعود شده: حدود ۴۱۰۰ متر

وضعیت آب و هوا :

سه شنبه آفتابی - از بعد از ظهر ابری همراه با بارش برف

چهارشنبه و پنج شنبه کامل آفتابی

وزش باد حدود ۴ تا ۳۰ کیلومتر

کمینه دما حدود منفی ۱۵